کار جالب یک عکاس: پیدا کردن دوباره آدم‌های سوژه عکس‌هایش بعد از 40 سال و عکسبرداری دوباره از آنها
معمولا عکس تنها در یک لحظه ثبت می‌شود و یک لحظه و یک مکان را برای همیشه منجمد می‌کند و عکاس دیگر، به فکر سوژه‌های عکسبرداری‌اش نیست.
اما یک عکاس آماتور به نام کریس پورسز خلاف این مسیر را رفته است. او در دهه 1970 و 1980، در خیابان‌های یکی از شهرهای بریتانیا به نام پیتربورو، عکاسی خیابانی می‌کرد و از پانک‌ها، پلیس‌ها، دوقلوها، فروشندگان، نوجوان‌ها و عشاق عکس برمی‌داشت.
اما او بعد از 4 دهه دوباره به آن شهر بازگشت و 7 سال وقت صرف کرد تا دوباره آدم‌هایی را که از آنها عکس برداشته بود پیدا بکند و از آنها بخواهد که در محل عکس اولیه با همان ژست اولیه ظاهر شوند تا عکس تازه‌ای از آنها بگیرد. تصور کنید که او برای پیدا کردن دوباره آدم‌ها و متقاعد کردن آنها برای همکاری چقدر وقت و انرژی صرف کرده است.
او این عکس‌ها را در در یک کتاب با عنوان «تجدید دیدار» یا Reunions منتشر کرده است.
مرور تعدادی از این عکس‌ها خالی از لطف نیست:
ای کاش راهی وجود داشت همه عکس های این کتاب رو ببینیم
بی نظیره…مرسی از شما
چه قدر حس خوبی بهم داد!!!
ولی اون گدایه که بعد از 40 سال هنوز تو همون وضعه، یه خورده ناراحتم کرد.
واقعا جالب بود ؛سپاس
خیلی عالی بود.
مخصوصاً عکس شیشم، که این شخص بعد از 40 سال هنوز هیچ تغییری توی زندگیش ایجاد نکرده و …
یه پست عالی و جون دار
چقدر قشنگ بود،اشک تو چشمام جمع شد
فقط انگشت اون یارو تو عکس چهارم از آخر
راستی اینجوری عکس میذارید، واسه هر عکس شماره بزنید که اگه خواستیم درباره ش نظر بدیم بدونیم کدومه!
بسیار زیبا
با تشکر از شما که همچین مطالب بی نظیری رو انتخاب میکنید
وبگاه این عکاس
http://www.chrisporsz.com/the-books.html
وای عالی بوووود حس خیلی خوبی داشت
فوق العاده بود
خیلی جالب بود ! ولی واقعا وقت صرف کرده تا پیدا کرده سوژه ها رو .
عالی بود .
تو عکس سه تا مونده به آخر چن تاشون نیستن !
مٌردن ینی ؟ 🙁
صبر ایوب
فوق العاده بود
خیلی جالب بودن
اون عکس های چند نفره که بعدا تعدادشون کم شده یعنی اونا دیگه نبودن .چه خوبه قدر تک تک ادمای زندگیمون بدونیم.زمان بی رحم!
عالی
جدا که قشنگ بود، خیلی از عکس ها هم میشد از کلی نکته در آورد.
ممنون بابت این پست
بی‌نظیر و بدون زمان 🙂