در آستانه مراسم گلدن گلوب: نگاهی به سریال The Killing

نویسنده مهمان: امیر کافه‌چی: اگر نگاهی به لیست نامزدهای رشته​های مختلف گلدن گلوب امسال بیندازید، شاید حداقل یکی دوباری با برخی از نام​هایی که در این لیست می​بینید، برخورد کرده باشید. شاید هم خیلی​ها را اصلاً نشناسید. سوای جدایی نادر و سیمین اصغر فرهادی در بخش بهترین فیلم​های خارجی​زبان ، فیلم‌ها و سریال‌های دیگری هم باعث هیجان‌انگیزتر شدن گلدن گلوب امسال می‌شوند، بعضی از این فیلم‌ها و سریال‌ها را پیش‌تر در «یک پزشک» معرفی کرده‌ایم مثل مجموعه‌ی Homland که در بین کاندیداهای بهترین درام​های تلویزیونی است یا نیمه‌شب در پاریس که کارگردانش وودی الن را یکی از نامزدهای بهترین کارگردانی کرده است.

اما در این میان اسامی کم​شهرت​تری هم در فهرست هستند مثل میرل انوس Mirelle Enos که برای بازی در مجموعه​ای به نام The Killing نامزد جایزه​ی بهترین بازیگر زن مجموعه​های درام شده است. دیدن نام Mirelle Enos در لیست نامزدها اما کنجکاوم کرد تا پای تماشای مجموعه​ی The Killing بنشینم و بازی این بازیگر نه‌چندان معروف اما نسبتاً پرکار تلویزیونی را در این مجموعه تماشا کنم. موضوعی که اصلاً انتظارش را نداشتم، این بود که جدای از بازی Enos، با یک مجموعه​ی خوش​ساخت و جذاب که مرا به دیدن پشت سر هم اپیزودهایش مجاب کند، روبرو شوم.

در مجموعه​ی درام – جنایی دنباله​دار The Killing، با ​ «سارا لیندن»، بازپرس جوان اما خوش​سابقه​ی بخش جنایی پلیس سیاتل آشنا می​شویم که آخرین روز کاری​اش را قبل از بازنشستگی زودهنگام و سفر به کالیفرنیا برای شروع یک زندگی جدید می​گذارند؛ جایی که قرار است همراه با نامزدش ترتیبات مراسم ازدواجشان را فراهم کنند. اما با پیدا شدن جسد یک دختر نوجوان به نام Rosie Larsen، لیندن تصمیم می​گیرد که سفرش را چند روزی به تعویق بیندازد تا آخرین پرونده​اش را هم با موفقیت به سرانجام برساند. غافل از اینکه این پرونده​ی پیچیده​تر از آن​ست که در مدتی کوتاه حل و فصل شود و قرار است پای خیلی​ها را به میان بکشد؛ از جمله​ی افراد درگیر در ماجرا، یک عضو شورای شهر سیاتل است که درتلاش است در رقابت انتخاباتی با یک کاندیدای دیگر برای انتخاب شهردار شهر پیروز شود. در این میان، زندگی سایر اعضا​ی خانواده​ی دخترک دستخوش تلاطم​های پس از مرگ او می​شود و پدر و مادر Rosie به سختی تلاش می​کنند تا روحیه​ی خود و دو فرزند کوچکشان را حفظ کنند؛ استفان هولدر، بازپرسی که قرار بوده به جای لیندن در اداره پلیس سیاتل مشغول به کار شود، با وجود تمام تفاوت​های فکری و رفتاری​ای که در شیوه​ی کار پلیسی با لیندن دارد، حالا مجبور است با او در کار روی این پرونده همکاری کند، و خود لیندن سعی می​کند که بر مشکلات متعددی که به عنوان مادر و همسر آینده، درگیرشان است، فائق بیاید.

مجموعه​ی The Killing در واقع، بازسازی یک مجموعه​ی جنایی دانمارکی موفق با همین عنوان (Forbrydelsen) است که در سال 2007 تولید شد و چهارسال بعد توانست جایزه بخش بین​الملل جشنواره​ی BAFTA را از آن خود کند. پخش نسخه​ آمریکایی Forbrydelsen از آپریل 2011 به سفارش Fox از تلویزیون AMC شروع شد و 13 هفته ادامه پیدا کرد.

پخش دو قسمت اول The killing کافی بود تا خیلی​ از منتقدان، زبان به تحسین مجموعه باز کنند و آن را اثری با پتانسیل بالا برای جذب مخاطب معرفی کنند. بازی بازیگران مجموعه، بسیار باورپذیر و قابل​قبول از آب درآمده و تنش بین شخصیت​ها بسیار دقیق و منطقی به تصویر کشیده شده است. با وجود خطوط داستانی متعددی که می​تواند کار هر کارگردانی را در تولید یک مجموعه​ی اقتباسی مشکل کند، به سختی می​توان اثری از ایرادات فیلمنامه​ای یا گاف​های محسوس که غالباً در سریالهای جنایی دیده می​شود، پیدا کرد. در کنار موارد فوق، داستان نگاه منقدانه خود را به دیدگاههای عامه به موضوعاتی مثل تروریسم، نژادپرستی ، حقه​های سیاست​مداران برای رسیدن به قدرت، و چندین و چند مساله اجتماعی دیگر معطوف می​کند، اما در این راه به شکلی ماهرانه، فاصله​اش را از شعار و نصیحت​ حفظ می​کند.

نکته​ی دیگری که می​توانید در تماشای هفت هشت اپیزود اول متوجه شوید، تداوم شخصیت​پردازی کاراکترهای مجموعه در هر قسمت است که بدون استفاده از فلش​بک، و تنها با تکیه بر اتفاقات زمان حال  اتفاق می​افتد. بیشتر اپیزودهای The Killing ، تعلیق و درام را به خوبی در طول مدت 45 دقیقه​ای آن با هم ترکیب می​کنند و معمولاً هم با پیچشی که داستان را به قسمت بعد متصل میکند، به پایان می​رسند. این​طوری، خیلی ساده مجبور می​شوید که سه چهار ساعت از وقتتان را صرف تماشای متوالی قسمت​های مجموعه کنید تا بر حس کنجکاوی ناشی از پایان یک قسمت غلبه کنید! اما خیلی به این دلخوش نباشید، چرا که قرار نیست قاتل اصلی Rosie Larsen تا پایان فصل دوم مشخص ​شود! فصلی که AMC، بهار 2012 را برای پخش آن در نظر گرفته شده است.

بازی میرل اینوس در این مجموعه کاملاً تحسین بر​انگیز است و او توانسته است بخوبی نقش یک بازپرس مصمم اما خسته و دلزده از اتفاقات پیرامونش را ایفا کند. اما اگر بنا باشد بازی او را با بازی Claire Danes که برای بازی در مجموعه​ی Homeland نامزد گلدن گلوب شده، مقایسه کنم، بی​تردید، بازی شگفت​انگیز Claire Danes را برای آن مجموعه انتخاب میکنم. در کنار بازی میرل اینوس، Michelle Forbes هم توانسته است نقش مادری ​شکسته که قادر نیست با حقیقت مرگ دخترش کنار بیاید را به خوبی ایفا کند.

به نظر می​رسد که صنعت سینمای آمریکا، هرچه بیشتر به طرف بازسازی آثار غیرآمریکایی و بالاخص منطقه​ی اسکاندیناوی متمایل میشود. حداقل، نگاهی گذرا به آثار موفق سینما و تلویزیون امسال می​تواند کاملاً مؤید این موضوع باشد: Homeland، شرلوک هولمز، دختری با خالکوبی اژدها (دیوید فینچر) و دنباله​های آن، و حالا The Killing ، همگی بازسازی​های خوش​ساخت از آثار موفقی هستند که اصالتاً در جایی خارج از آمریکا مورد اقبال قرار گرفته​اند. اما به هرحال، کمترین امتیاز این بازسازی​​ها، لذتی است که تماشاگری که ما باشیم از بازی بازیگرانی که میشناسیمشان، یا کارگردانانی که مورد تحسین​مان هستند می‌بریم.