بیماری تخیلی‌ای که جدی گرفته شد

چند وقت پیش، مطالب و نوشته‌های زیادی در وبلاگستان در مورد مدارک و مقاله‌های جعلی نوشته می‌شد. بد نیست در همین راستا، یک مورد عجیب و غریب پزشکی را هم بخوانید:

نواختن سازها و آلات موسیقی مختلف می‌تواند مشکلاتی برای سلامتی دربرداشته باشد، سایت Medscape، یک مقاله بسیار جالب در این مورد دارد. در این مقاله بر حسب نوع ساز، انواع مشکلات سلامتی مربوط به آن تقسیم بندی شده‌اند. برای نمونه به این مختصر اشاره می‌کنم:

– درماتیت یا التهاب پوست: در نتیجه تماس با نیکل ترومپت یا کروم و برنج زه گیتار یا سر فلوت.

– ضایعه پوستی در پوست گردن نوازندگان ویلون و ویولا که همراه پوسته ریزی، دانه‌های چرکی و سرانجام ایجاد بافت جوشگاه است. (Fiddler’s neck)

– زانوی و سینه سلیست‌ها (نوازندگان ویولون سال) می‌تواند به خاطر فشار بدنه ساز دچار التهاب شود.

– ضخیم شدن پوست انگشت اشاره و میانی نوازندگان سازهای زهی (Garrod’s pads)

– سندر ساچمو Satchmo syndrome: پاره شدن عضلات احاطه‌کننده دهان به خاطر فشار بیش از حد بر قطعه دهانی ترومپت! این سندرم نام خود را لوئیس آرمسترانگ، نوزانده بزرگ ترومپت اهل نیواورلئان گرفته است، کسی که به سلطان جاز هم ملقب بود. در اینجا می‌توانید یک گزارش مورد جالب را در این مورد بخوانید!

سال 1970، یک پزشک به نام بارونس الاین مورفی Elaine Murphy، یک گزارش مورد درباره عوارض نواختن ویلون سل را در مجله BMJ منتشر کرد. بارونس مورفی هم‌اکنون 62 سال دارد و مشاور سازمان بهداشت جهانی است. به علاوه او یک سیاستمدار هم محسوب می‌شود و عضو خانه لردها است.

او در این نوشته، بیماری‌ای را توصیف کرد و در واقع «اختراع کرد» که در نوازندگان مرد ویولون سل، با تحریک اسکروتوم (پوست بیضه)، باعث التهاب پوست این قسمت می‌شود! به عبارت دیگر این ناخوشی هرگز وجود خارجی نداشت و زاده تخیل این پزشک بود!

بعد از گذشت بیش از 30 سال، خانم مورفی و شوهر سابقش، داستان این بیماری موهوم را برملا کرده‌اند. آنها اعتراف کرده‌اند که زمانی که در مجله British Medical Journal یا BMJ یک گزارش مورد عجیب و غریب در مورد التهاب پوست نوک سینه به دنبال نواختن گیتار خواندند، به خاطر تفریح تصمیم گرفتند که بیماری مشابهی اختراع کنند و گزارش مورد تخیلی آن را برای مجله بفرستند.

آنها این نامه را به شوخی نوشته بودند و هیچگاه تصور نمی‌کردند که گزارش مورد جعلی آنها جدی گرفته شود، ولی در کمال تعجب نه تنها این مقاله چاپ شد، بلکه مورد توجه پژوهشگران دیگر هم قرار گرفت و در ژورنال‌های دیگر هم به آن استناد شد!

سرانجام ماه قبل او و شوهر سابقش تصمیم گرفتند که به این مورد خاتمه دهند و حقیقت را بگویند.

آنها در نامه مشترکی به BMJ نوشتند: «شاید بعد از گذشت 34 سال زمان آن رسیده باشد که اعتراف کنیم، بیماری cello scr otum را ما اختراع کردیم. سال 1974 ما مقاله‌ای از دکتر کورتیس را خواندیم که در آن به ناراحتی‌ نوک سینه در گیتاریست‌ها اشاره شده بود، با خودمان فکر کردیم که جالب می‌شود حقه‌ای بزنیم و نامه‌ای بنویسیم که مورد مشابهی را در سلیست‌ها یافته‌ایم.»

هر کسی که نحوه نواختن ویلون سال را دیده بود، می‌توانست بفهمد که امکان رخ دادن چنین بیماری وجود ندارد. هیچ کدام از نوازندگان حرفه‌ای ویلون سل هم، به چنین بیماری‌ای دچار نشده بودند، بعضی از پزشکان هم در مورد ماهیت این بیماری شک کرده بودند، ولی اینها باعث نشده بود که از سال 1974 تا به حال در مقالات مروری زیادی به بیماری cello scro tum اشاره نشود!

منبع: تایمز آنلاین و دیلی میل

پی‌نوشت: واژه انگلیسی اسکروتوم عامدا جدا نوشته شده است.