تلفن‌های هوشمند، اپلیکیشن‌ها و افراد بی‌خانمان
بسیار پیش می‌آید که وقتی ما در زندگی با مشکلاتی روبرو می‌شویم و حال و روز خوشی نداریم با نوشتن درباره آن در شبکه‌های اجتماعی کمک بگیریم و همدردی دیگران را دریافت کنیم، در بُعدی دیگر، در بعضی از کشورها گوشی‌های موبایل برای افراد بی‌خانمان در حکم وسیله‌ای حیاتی هستند که آنها را با گروه‌های کمک‌کار متصل می‌کنند و یا برایشان شغل و سرپناه فراهم می‌کنند و آنها را از تنهایی درمی‌آورند.
زمانی را به خاطر می‌آورم که در کاریکاتورها افراد فقیری به تصویر کشیده می‌شدند که موبایل دارند و در عین حال گدایی هم می‌کنند، در آن زمان داشتن گوشی موبایل نشانه‌ای از دارا بودن بود و بنابراین داشتنش نشانه‌ای از درغگویی فرد ظاهرا فقیری بود که قصد جلب ترحم همگانی را داشت، اما این روزها دیگر داشتن یک گوشی هوشمند یک چیز تجملی و ناسازگار برای افراد بی‌خانمان نیست.
به این ترتیب گوشی‌های هوشمند مبدل به وسیله‌ای برای ارتباط افراد فقیر با دیگر اقشار جامعه و ابراز وجودشان شده‌اند، «آرت جیپسون» از دانشگاه دیتون در تحقیقی مستند کرده است که چگونه افراد بی‌خانمان با استفاده از شبکه‌های اجتماعی در پی کسب تساوی حقوق، به دست آوردن عزت و احترام و بهبود وضعیت‌شان هستند.
شبکه‌های اجتماعی از این دید، وسیله‌ای برای تعامل افراد بی خانمان با دیگر مردم شده‌اند، بدون اینکه قضاوتی در مورد آنها صورت بگیرد، در شبکه‌های اجتماعی هیچ کس به خاطر اینکه فردی دیروز حمام نکرده و بوی بد می‌دهد، مورد تحقیر قرار نمی‌گیرد.
از این دید فیس‌بوک خود در حکم جامعه‌ای است که عضویت را به روی هیچ کسی نمی‌بندد و بی خانمان‌ها با ورود و فعالیت در آن حس متعلق بودن به جامعه را پیدا می‌کنند.
بی‌خانمان‌ها با استفاده از شبکه‌های اجتماعی شبکه‌های حمایتی تشکیل می‌دهند، شبکه‌هایی که به آنها در یافتن وعده غذایی رایگان بعدی و جای گرم برای سر کردن شب‌های سرد کمک می‌کند. با اطلاعات شبکه‌های اجتماعی نوجوان‌های خیابان‌گرد می‌توانند از خیابان‌های خطرناک اجتناب کنند، بر اساس نتایج یک تحقیق 62 درصد نوجوان‌های بی‌خانمان در آمریکا دسترسی به گوشی موبایل دارند. این نوجوان‌ها از انجا که نسبت به دیگر بی‌خانمان‌ها به میزان کمتری دچار مشکلات روانی یا سوء مصرف مواد مخدر هستند، شانس بیشتری برای تغییر زندگی خود و نجات پیدا کردن دارند.
جالب است بدانید که بی‌خانمان وبلاگ‌نویس هم وجود دارند، درصدی از بی‌خانمان‌ها هم با استفاده از هشتگ‌های خاص در توییتر در مورد مسائل خاص خود می‌نویسند، فرد خَیری به نام «مارک هورواث» در توییتر در مورد مسائل این قشر با نام کاربری @hardlynormal می‌نویسد، او خود را وقف کمک به افراد بی‌خانمان کرده است، 16 هزار نفر در توییتر او را دنبال می‌کنند:
او به تازگی سایت WeAreVisible.com را هم درست کرده است که جای خوبی برای افرادی است که تازه بی‌خانمان شده‌اند و آشنایی خوبی با فناوری موبایل ندارند، این سایت به آنها کمک می‌کند که حضوری آنلاین داشته باشند. این سایت ایده خوبی دارد و درست کردن کلون این سایت به فارسی به درد همه اقشار جامعه ما خواهد خورد!
اکانت‌های توییتر و سایت‌های مشابه، همگی حاوی اطلاعات و لینک‌هایی به منابع مالی، فرصت‌های شغلی هستند.
دولت آمریکا هم متوجه شده است که از اپلیکیشن‌های موبایل می‌تواند برای یاری رساندن به افراد بی‌خانمان کمک کند، در این راستا یک جایزه برای طراحی بهترین اپلیکیشن‌های گوشی موبایل یا تبلت در قالب پروژه‌های به نام Project REACH در نظر گرفته شده است. این اپلیکیشن‌ها می‌باید به افراد بی‌خانمان در دسترسی به نزدیک‌ترین منبع برای گرفتن غذا، دسترسی به سرپناه، مشاوره حقوقی، خدمات بهداشتی و پزشکی و یا سرویس‌های استخدامی کمک کنند.
به هر یک از توسعه‌دهندگان اپلیکیشن‌هایی که به مرحله نهایی برسند، 10 هزار دلار و به اپلیکیشن برتر 25 هزار دلار داده می‌شود.
جالب است بدانید که ایده این کار را جان بون جووی (بله! اشتباه نخواندید همان خواننده مشهور) به رئیس بخش فناوری کاخ سفید پیشنهاد داده بود!
برای نمونه می‌توانید اپلیکیشنی به نام اختصاری Hero که مخفف Homeless Ending Resource Organizer را ببینید.
اما شمایی که اصلا نمی‌توانید خودتان را جای یک آدم فقیر و بی‌خانمان بگذارید، بد نیست بازی IBeg را ببینید، خالقان این گیم از این طریق خواسته‌اند شرایط یک آدم بی‌خانمان را برای شما بازسازی کنید، شما در این بازی یک آدم بی‌خانمان در دنیای پیکسلی می‌شوید و باید در به در دنبال غذا و سرپناه در گرما و سرما باشید، جلب ترحم کنید، در خیابان گیتار بزنید، کار کیند و از خطرات اجتناب کنید. این بازی در بهار 2013 برای iOS و اندروید در دسترس خواهد بود و سازندگانش امید دارند از طریق این بازی کمک‌هایی برای نهادهای خیریه جمع‌آوری کنند.
بد نیست، مطلبی را که 3 سال پیش هم نوشتم بخوانید:
بی‌خانمان‌های آمریکایی و اینترنت: دسترسی به اینترنت به مثابه بندی از بندهای حقوق بشر
