زندگی بدون صدای قابل کنترل

آشناتک: حتما تا حالا برایتان اتفاق افتاده است هنگامی که صحبت می کنید، ناگهان صدایتان بگیرد. در اینگونه مواقع معمولا کافی است تا با یک سرفه صدایتان به حالت اول برگردد ولی اگر اینگونه نشد، چه می کنید؟

صدای امیلی مولان، نخستین بار هنگامی که 17 ساله بود، گرفت. وی ابتدا در تلفظ کلماتی که با حروف صدادار شروع می شوند، مشکل داشت. هنگامی که می خواست حرف بزند به مانند آنکه کسی گلویش را گرفته باشند، سخن می گفت. اما پس از مدتی بهتر می شد. چند ماهی وضعیت امیلی ادامه داشت اما به نظر نمی آمد که صدای او مشکل دائمی داشته باشد. وقتی سخن می‌گفت حتی اگر عصبی نبود صدایش وی را عصبی  نشان می‌داد و جملات را نمی‌توانست روان ادا کند.

امیلی وقتی موضوع را یک مشکل جدی تلقی کرد که موقع ارائه گروهی بود. باآنکه وی هیچ‌گاه در کلاس استرس نداشت ولی آن روز صدایش ناگهان گرفت. گلویش را صاف کرد ولی فایده نداشت. او هیچ کنترلی روی صدایی که از دهانش خارج می‌شد نداشت. دستپاچه شد در این هنگام تنها توانست صدای معلمش را بشنود که از او می‌پرسید چه مشکلی پیش‌آمده است. امیلی می‌خواست بگوید که همه‌چیز خوب است ولی نبود. صدایی که از دهانش خارج می‌شد مال او نبود. ارائه تمام شد و وی باعجله کلاس درس را درحالی‌که گونه‌هایش خیس شده بود، ترک کرد.

چند ماه بعد او دریافت که دچار بیماری اسپاسم صوتی( spasmodic dysphonia) شده است. یک بیماری اعصاب نادر که ماهیچه‌های تارهای صوتی را دچار اسپاسم می‌کند و تقریباً 1 تا 4 نفر در هر 100هزار نفر دچارش می‌شوند.  وی دیگر کیفیت صدایش را ازدست‌داده بود.

بیماری اسپاسم صوتی درمان قطعی ندارد ولی با تزریق مستقیم بوتاکس(botulinum toxin)  به تارهای صوتی وضعیت بیمار بهبود می‌یابد. ولی صدا هیچ‌گاه به حالت اولیه بازنمی‌گردد.

صدا نیز به‌مانند دیگر مشخصه‌های فیزیکی چون قد، وزن و یا رنگ مو، در شناسایی ما کمک می‌کند. صدای ما بر درک دیگران از ما حتی بیشتر از خود کلماتی که می‌گوییم نقش دارند. دکتر نورمن هاگیکیان(Norman Hogikyan)، مدیر بخش سلامت صدای دانشگاه پزشکی میشیگان می‌گوید: “صدای ما سفیر ما در جهان است.”

افرادی که مشکلی در صدایشان دارند، یک بخش از شخصیت خود را ازدست‌داده‌اند. صدای ضعیف می‌تواند با بیان احساسات عاطفی، بهره هوشی کمتر و درک پایین و گاه یک بیماری فیزیکی اشتباه شود. دکتر هاگیکیان، در دهه 90 تحقیقاتی را در مورد کیفیت زندگی وابسته به صدا را با عنوان V-RQOL ترتیب داد. وی تلاش کرد جنبه‌هایی که عملکرد فیزیکی، اجتماعی و احساسی یک فرد را به خاطر صدایش تحت تأثیر قرار می‌دهد را جمع کند.

دکتر هاگیکیان با بررسی این موارد مشخص کرد، مقیاس کیفیت زندگی بیمارانی که به درمان بوتاکس خوب جواب می‌دهند، قبل از تزریق بوتاکس در حدود 30 از 100 است پس از تزریق به‌طور میانگین به 80 می‌رسد.

بوتاکس، اسپاسم تارهای صوتی را از بین می‌برد و صدا به‌صورت موقت به حالت اول بازمی‌گردد بااین‌حال تنها 3 تا 4 ماه این کار فایده دارد و پس‌ازاین مدت بیماری دوباره بازمی‌گردد.تأثیر بوتاکس نیز یکنواخت نیست. صدا در حدود 1 تا 2 هفته پس از تزریق بسیار نرم است و بیماران نمی توانند بلند صحبت کنند و حرف زدن تلاش زیادی می خواهد. برای همین در این مدت بیماران از فعالیت های اجتماعی دوری می کنند. پس از این مدت صدا عادی می شود و حدود 13 تا 14 هفته اینگونه می‌ماند و در ادامه کم کم گرفتگی صدا شروع می‌شود.

در پژوهشی که ماه مارس در نشریه آمریکایی سخن و زبان منتشر شد، عنوان شده است که کارفرمایان در هنگام مصاحبه با افرادی که دارای بیماری اسپاسم تارهای صوتی هستند، بیشتر از دیگران نگاه منفی دارند. مصاحبه کنندگان معمولا این گروه را مسن تر و با اعتماد به نفس کمتر نسبت به دیگر افراد می‌دانند. یکی از پژوهشگران این مقاله، روی این موضوع که کارفرمایان چه واکنشی روی دو صدای مختلف ضبط شده از یک زن با این بیماری دارند کار می‌کند. یکی از این مصاحبه ها، پیش از تزریق بوتاکس و دیگری چند هفته بعد از تزریق بوتاکس، انجام شده است. کارفرمایانی که صدای “بد” را می شنوند بیشتر از سخنان روی کیفیت صدا تاکید می‌کنند و می‌گویند مصاحبه شونده، عصبی یا سیگاری به نظر می‌رسد. در حالی که با شنیدن صدای مناسبتر، به کیفیت صدا توجهی نمی‌کنند.

منبع