کتاب، کتابخوان، کتاب‌باز

4

نویسنده: س.هیوجونس مترجم: زنده‌یاد پرویز شهریاری

4-30-2014 9-23-33 AM
چند روز پیش، در قسمت کودکان یک کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی، کوچولویی را دیدم که ظاهراً چهارسالش بود. او با دقت و نظم، همه‌‌‌‌‌‌‌‌ی کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها را، تا آن‌‌‌‌‌‌‌‌جا که دستش می‌‌‌‌‌‌‌‌رسید، در یک توده‌‌‌‌‌‌‌‌ی بزرگ روی هم گذاشته بود. روشن بود که می‌‌‌‌‌‌‌‌خواست با آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها، کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌خانه‌‌‌‌‌‌‌‌ی شخصی خودش را تکمیل کند. احتمالاً روش او، مشکل‌‌‌‌‌‌‌‌پسندان را راضی نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کرد ولی او کاملاً حق داشت که خودش مستقلاً عمل کند. او هر گونه مشورت و پیشنهاد کمک را مؤدبانه ولی قاطع و محکم رد می‌‌‌‌‌‌‌‌کرد. به هر حال، او یکی از دوست‌‌‌‌‌‌‌‌داران واقعی کتاب بود و من آرزو می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که با گذشت سال‌‌‌‌‌‌‌‌ها، عشق او به کتاب پایدارتر و گسترده‌‌‌‌‌‌‌‌تر شود.

بله، داشتن کتاب به معنای این نیست که آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را قرض بدهیم. البته، من اساساً هیچ مخالفتی با این موضوع ندارم که مردم کتاب را به همدیگر قرض بدهند. حتی از این کار خوشم هم می‌‌‌‌‌‌‌‌آید، به شرطی که ارتباطی با کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های شخصی من پیدا نکند. تجربه‌‌‌‌‌‌‌‌ی تلخ به من آموخته است که از آن لحظه‌‌‌‌‌‌‌‌ی وحشتناک بترسم، لحظه‌‌‌‌‌‌‌‌ای که متأسفانه اغلب در پایان مطبوع‌‌‌‌‌‌‌‌ترین دیدارها و شب‌‌‌‌‌‌‌‌نشینی‌‌‌‌‌‌‌‌های دوستانه پیش می‌‌‌‌‌‌‌‌آید. دوستانی که دوست‌‌‌‌‌‌‌‌شان دارم و به همه چیزشان اعتماد دارم، به همه چیزشان به جز وقتی‌‌‌‌‌‌‌‌که سر و کار با کتاب داشته باشند. یک‌‌‌‌‌‌‌‌باره خاموش می‌‌‌‌‌‌‌‌شوند، در خودشان فرو می‌‌‌‌‌‌‌‌روند، چهار دست و پا روی کف اتاق می‌‌‌‌‌‌‌‌خزند، دزدکی به ردیف‌‌‌‌‌‌‌‌های پایین قفسه‌‌‌‌‌‌‌‌های کتاب نگاه می‌‌‌‌‌‌‌‌کنند و بعد، همان‌‌‌‌‌‌‌‌طور که از لای دندان‌‌‌‌‌‌‌‌های خود، آهنگ نامفهومی را با سوت می‌‌‌‌‌‌‌‌زنند به جان کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌افتند و همان بلایی را سر آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌آورند که پسرک کوچولو سر کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی آورده بود. من، برای این‌‌‌‌‌‌‌‌که آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را از این سرگرمی ناراحت‌‌‌‌‌‌‌‌کننده منصرف کنم، به هر حیله‌‌‌‌‌‌‌‌ای متوسل می‌‌‌‌‌‌‌‌شوم. پیشنهاد می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که برای آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها چند صفحه‌‌‌‌‌‌‌‌ی جالب بگذارم یا به صرف یک چای بسیار عالی دعوت‌‌‌‌‌‌‌‌شان می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم، با دل‌‌‌‌‌‌‌‌سوزی فوق‌‌‌‌‌‌‌‌العاده‌‌‌‌‌‌‌‌ای از حال آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها و برنامه‌‌‌‌‌‌‌‌ی آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌پرسم و در این باره که در روزهای مرخصی خود چه خواهند کرد و به کجا خواهند رفت. ولی هیچ فایده‌‌‌‌‌‌‌‌ای ندارد. آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها با سردی و بی‌‌‌‌‌‌‌‌تفاوتی می‌‌‌‌‌‌‌‌گویند: «ما الان به هیچ چیز، جز مطالعه نیازی نداریم. وررفتن به این کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها، از هر کاری واجب‌‌‌‌‌‌‌‌تر است.» من با خشم در داخل جلد کتاب با خط درشت به دوستانم التماس می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم و از آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها خواهش می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که مرا فراموش نکنند و در یکی دو هفته‌‌‌‌‌‌‌‌ی بعد، به‌‌‌‌‌‌‌‌طور عجیبی احساس می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که باید همان کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایی را که ندارم، مطالعه کنم.

امانت‌‌‌‌‌‌‌‌دادن کتاب، یکی از مخاطره‌‌‌‌‌‌‌‌آمیزترین کارها در جهان است، مگر این‌‌‌‌‌‌‌‌که با فاضل باوجدانی سر و کار داشته باشید که کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های امانتی را صورت می‌‌‌‌‌‌‌‌کند و به خودش اجازه نمی‌‌‌‌‌‌‌‌دهد که کتاب متعلق به دیگری را گم کند، زیر صندلی سینما یا در اتوبوس جا بگذارد، در صندوق کهنه یا کمد از کار افتاده‌‌‌‌‌‌‌‌ای بیندازد و یا بدتر از همه، در قفسه‌‌‌‌‌‌‌‌ای در ردیف طولانی دیگر کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های شخصی خودش قرار دهد. من آشنایان خوب بسیاری دارم که تصادفاً در خیابان به هم می‌‌‌‌‌‌‌‌رسیم. با دیدن من، رنگ از رویشان می‌‌‌‌‌‌‌‌پرد، با آشفتگی مچ دست مرا می‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند و کتابی را به یاد من می‌‌‌‌‌‌‌‌آورند که زمانی از من گرفته‌‌‌‌‌‌‌‌اند و از آن موقع تا حالا هر چه می‌‌‌‌‌‌‌‌گردند، اثری از آن پیدا نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. وحشتناک‌‌‌‌‌‌‌‌تر از همه این است که این‌‌‌‌‌‌‌‌ها خود علاقه‌‌‌‌‌‌‌‌مندان فطری کتابند، مردمانی مهربان، خیرخواه و گشاده‌‌‌‌‌‌‌‌دست که به نوبه‌‌‌‌‌‌‌‌ی خود دوست دارند به آشنایانشان کتاب بدهند. به همین مناسبت، وقتی کتابی را از شما می‌‌‌‌‌‌‌‌گیرند، تنها نخستین مرحله‌‌‌‌‌‌‌‌ی سفر طولانی آن از دوک‌‌‌‌‌‌‌‌نشینی در بریتانیای کبیر آغاز می‌‌‌‌‌‌‌‌شود، کتاب از دهکده‌‌‌‌‌‌‌‌های کوچک تا لنگرگاه‌‌‌‌‌‌‌‌های ماهی‌‌‌‌‌‌‌‌گیران و جزیره‌‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌‌گذرد و سرانجام از جای دوری در ساحل دریای مدیترانه سر درمی‌‌‌‌‌‌‌‌آورد و روشن است که اگر کتابی از مرز خارج شد، دیگر به‌‌‌‌‌‌‌‌ندرت ممکن است به انگلستان برگردد.

خریدن کتاب، همیشه همراه با خطر است و با این مزاحمت‌‌‌‌‌‌‌‌هایی که وجود دارد، بهترین راه به دست آوردن کتاب نیست. من اعتقاد دارم که حتی کوچولوهای دوساله هم باید خودشان را مالک مطلق کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایشان بدانند، باید حق داشته باشند هر کاری که مایلند با کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های خود بکنند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌چه به من مربوط است، من هرگز به نوجوان دوست‌‌‌‌‌‌‌‌دار کتاب اعتراض نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که مثلاً چرا با مربا صفحه‌‌‌‌‌‌‌‌های کتاب را کثیف و یا با مداد رنگی تصویرهای کتاب را خط‌‌‌‌‌‌‌‌خطی کرده‌‌‌‌‌‌‌‌اند و احتمالاً مداد رنگی آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها به نوشته‌‌‌‌‌‌‌‌های کتاب هم سرایت کرده است. عمومی‌‌‌‌‌‌‌‌ترین دلیلی که در برابر من وجود دارد، این است که در آینده، صاحب کتاب از کارهایی که کرده است پشیمان خواهد شد. ولی چه کسی این محاسبه را کرده است که آیا لذتی که او از کار خود می‌‌‌‌‌‌‌‌برد، فایده‌‌‌‌‌‌‌‌ی بیشتری می‌‌‌‌‌‌‌‌رساند یا جلوگیری از ضرری که احتمالاً بعدها برای او پشیمانی به بار می‌‌‌‌‌‌‌‌آورد؟ من خودم هنوز با لذت و افتخار، به داستان‌‌‌‌‌‌‌‌های سحرانگیزی نگاه می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که در زمانی دور، آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را به سبک کاملاً آزادی رنگ کرده‌‌‌‌‌‌‌‌ام، هنوز تا امروز هم یاد گربه‌‌‌‌‌‌‌‌ای که به رنگ قرمز روشن درآورده بودم، زنده و خاطره‌‌‌‌‌‌‌‌انگیز است.

من سر از کار کلکسیونرها در نمی‌‌‌‌‌‌‌‌آورم که با چاپ‌‌‌‌‌‌‌‌های اول کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها، خود را سرگرم می‌‌‌‌‌‌‌‌کنند و به دنبال نادرترین، گرانترین کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌ها و دیگر چیزهای منحصربه‌‌‌‌‌‌‌‌فرد هستند. من ترجیح می‌‌‌‌‌‌‌‌دهم که کتاب، حاشیه‌‌‌‌‌‌‌‌های باز داشته باشد و با حروف درشت چاپ‌‌‌‌‌‌‌‌شده باشد، اگر صحافی آن هم خوب نباشد، چه بهتر، زیرا هم ارزان‌‌‌‌‌‌‌‌تر است، هم به ‌‌‌‌‌‌‌‌سادگی خم می‌‌‌‌‌‌‌‌شود و هم خواندنش راحت‌‌‌‌‌‌‌‌تر است.

من اصلاً معتقد به جمع‌‌‌‌‌‌‌‌آوری نامرتب کتاب، به هر صورتی که به دست آدم برسد، نیستم. وقتی فرصت می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم رمان‌‌‌‌‌‌‌‌هایی را که به دو بار خواندن نمی‌‌‌‌‌‌‌‌ارزند، کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های درسی را که نمی‌‌‌‌‌‌‌‌توانم به شاگردان کلاس‌‌‌‌‌‌‌‌های پایین‌‌‌‌‌‌‌‌تر بفروشم و یا مجموعه‌‌‌‌‌‌‌‌ی شعرهایی را (و معمولاً شعرهای سده‌‌‌‌‌‌‌‌ی نوزدهم) که با حاشیه‌‌‌‌‌‌‌‌ی طلایی و روی کاغذ اعلای فیلی با چنان حروف ریزی چاپ شده است که تنها موش‌‌‌‌‌‌‌‌های تیزبین می‌‌‌‌‌‌‌‌توانند آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را از هم جدا کنند، دوربریزم، احساس لذت فوق‌‌‌‌‌‌‌‌العاده‌‌‌‌‌‌‌‌ای می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم (که البته بی‌‌‌‌‌‌‌‌ارتباط با بدجنسی نیست). از طرف دیگر، نباید هر کتابی را که به نظرتان می‌‌‌‌‌‌‌‌رسد امروز به دردتان نمی‌‌‌‌‌‌‌‌خورد، به کهنه‌‌‌‌‌‌‌‌فروش بفروشید. چه بسا بعدها سال‌‌‌‌‌‌‌‌های زیادی به دنبال سطری یا صفحه‌‌‌‌‌‌‌‌ای از یک کتاب قدیمی باشید و هر چه بیشتر جست‌‌‌‌‌‌‌‌وجو کنید کمتر به نتیجه برسید.

وقتی از کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌خانه‌‌‌‌‌‌‌‌های کمی که برای بچه‌‌‌‌‌‌‌‌ها وجود دارد دیدن می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم و می‌‌‌‌‌‌‌‌بینم که قفسه‌‌‌‌‌‌‌‌های آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها پر است از کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌های سی سال پیش، این فکر در من قوت می‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد که هر چه می‌‌‌‌‌‌‌‌توانم کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایشان را «به امانت» بگیرم، بدون این‌‌‌‌‌‌‌‌که قصد برگرداندن آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها را داشته باشم.

چه بسیار دیده شده که وقتی یک «کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌باز» با شور و شوق زیاد، به کتاب کم‌‌‌‌‌‌‌‌یابی بر می‌‌‌‌‌‌‌‌خورد، پیش خود فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند اصلاً برای چه آن را به امانت بگیرم؟ بهتر است که آن را بخرم! و با وجود همه‌‌‌‌‌‌‌‌ی غیرمنطقی‌‌‌‌‌‌‌‌بودن این رفتار، برق وحشیانه‌‌‌‌‌‌‌‌ای در چشمان او می‌‌‌‌‌‌‌‌درخشد.

سرهنگ لورنس، که به خاطر مسافرت‌‌‌‌‌‌‌‌ها و ماجراهایش در عربستان شهرت پیدا کرده است، زمانی در منزلی زندگی می‌‌‌‌‌‌‌‌کرد، با اتاقی که بدون تردید بسیاری از دوست‌‌‌‌‌‌‌‌داران کتاب، آرزوی آن را می‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. چهار دیوار آن، پر از قفسه‌‌‌‌‌‌‌‌های کتاب بود و در وسط اتاق تختی قرار داشت که از روی آن، بدون هیچ زحمتی می‌‌‌‌‌‌‌‌شد به هر کتابی که لازم است دسترسی پیدا کرد. من از چنین راه‌‌‌‌‌‌‌‌حل ساده‌‌‌‌‌‌‌‌ای برای مسائل که عنصر نبوغ هم در آن به چشم می‌‌‌‌‌‌‌‌خورد، خوشم می‌‌‌‌‌‌‌‌آید. بسیاری از «کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌بازان» درباره‌‌‌‌‌‌‌‌ی چنین نظم و ترتیب فوق‌‌‌‌‌‌‌‌العاده‌‌‌‌‌‌‌‌ای حتی فکر هم نمی‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها ترجیح می‌‌‌‌‌‌‌‌دهند که کار را به دست تقدیر بسپارند: امواج کتاب، ابتدا اتاق‌‌‌‌‌‌‌‌های مسکونی را فرا می‌‌‌‌‌‌‌‌گیرد، بعد نوبت زیر شیروانی می‌‌‌‌‌‌‌‌رسد، از آن‌‌‌‌‌‌‌‌جا تمام پله‌‌‌‌‌‌‌‌ها را پر می‌‌‌‌‌‌‌‌کند و سرانجام به انبارها، صندوق‌‌‌‌‌‌‌‌خانه‌‌‌‌‌‌‌‌ها و پستوها سرایت می‌‌‌‌‌‌‌‌کند. من با وحشت و همدردی درباره‌‌‌‌‌‌‌‌ی کسی فکر می‌‌‌‌‌‌‌‌کنم که قربانی واقعی دیوانه‌‌‌‌‌‌‌‌واری شد که نسبت به کتاب داشت. او ناچار شد از تلاش برای منظم‌‌‌‌‌‌‌‌کردن کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایش دست بکشد و به همان ترتیب که در قفسه هستند، تن دهد. خانه‌‌‌‌‌‌‌‌ی او تا سقف، لبریز از کتاب شده بود و تنها در وسط، راه باریک سوراخ‌‌‌‌‌‌‌‌مانندی باقی مانده بود که یک آدم می‌‌‌‌‌‌‌‌توانست از آن‌‌‌‌‌‌‌‌جا به طرف در خروجی حرکت کند. کار به جایی رسید که هر وقت می‌‌‌‌‌‌‌‌خواست به یکی از کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایش نظری بیندازد، مجبور می‌‌‌‌‌‌‌‌شد از خانه خارج شود و نسخه‌‌‌‌‌‌‌‌ی تازه‌‌‌‌‌‌‌‌ای از آن را بخرد، زیرا پیداکردن نسخه‌‌‌‌‌‌‌‌ی خودش از عهده‌‌‌‌‌‌‌‌ی هیچ کسی بر نمی‌‌‌‌‌‌‌‌آمد. او دیگر صاحب کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌هایش نبود، بلکه برده‌‌‌‌‌‌‌‌ی آن‌‌‌‌‌‌‌‌ها شده بود. من شخصاً اعتقاد دارم که ما باید خیلی پیش از آن‌‌‌‌‌‌‌‌که به چنین وضعی دچار شویم، جلو کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌پرستی خود را بگیریم.

بله، جمع‌‌‌‌‌‌‌‌کردن کتاب یکی از بهترین سرگرمی‌‌‌‌‌‌‌‌هاست و من خیلی خوشحالم که توانستم شاهد نخستین گام‌‌‌‌‌‌‌‌هایی باشم که در این زمینه، چند روز قبل در قسمت کودکان یک کتاب‌‌‌‌‌‌‌‌فروشی برداشته می‌‌‌‌‌‌‌‌شد.


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

داستان واقعی اسکینر: روانشناس مشهور دهه ۱۹۴۰- آیا او واقعا دخترش را در داخل یک جعبه برای آزمایشاتش…

بوروس فردریک اسکینر معروف به بی‌اف اسکینر یک روانشناس، رفتارشناس، نویسنده، مخترع و فیلسوف اجتماعی آمریکایی بود. او در ۲۰ مارس ۱۹۰۴ در Susquehanna در پنسیلوانیا به دنیا آمد و در ۱۸ اوت ۱۹۹۰ در کمبریج، ماساچوست درگذشت.اسکینر بیشتر به خاطر…

برآورد میزان موفقیت قرارهای عاشقانه زوج‌ها با هوش مصنوعی و اندازه‌‌گیری میزان همسانی پاسخ‌های سیستم…

در حین یک قرار آشنایی پاسخ‌های فیزیولوژیکی دو نفر حین گفتگو و دیدار با هم هماهنگ می‌شود، این پدیده‌ای است که از آن با نام همسانی فیزیولوژیکی یاد می‌شود.درجه این همگامی با تعامل در مکالمه و کیفیت همکاری همبستگی دارد و بنابراین می‌تواند…

عکس‌های نوستالژیک: آدم‌های و تلویزیون‌هایشان در دوره اوج تلویزیون

دوره اوج شکوه تلویزیون کی بود؟ دست‌کم دوره اوج مونواوگ چه زمانی بود؟یک زمانی تلویزیون پیشرفته‌ترین وسیله ارتباطی ما با دنیای خارج بود. الان تلویزیون‌های هوشمند، گوشی و تبلت‌ها و لپ‌تاپ‌ها جای آن به اصطلاخ متکلم وحده را گرفته‌اند.…

کهن‌ترین درختان جهان

" بث مون " عکاسی است که در سانفرانسیسکو زندگی می کند و بیش از 14 سال از عمرش را صرف شناسایی و عکاسی از قدیمی ترین درختان جهان کرده است. او به کشورها و سرزمین های دورافتاده سفر می کند تا از درختان قطور قدیمی تصاویر زیبایی را ثبت کند. او می…

آیا می‌توانید در این عکس شیر کوهی را در حال تعقیب الک (گوزن شمالی) ببینید؟

یک دوربین خودکار راه‌اندازی شده توسط سرویس حیات وحش ایالات متحده، عکس‌هایی از یک شیر کوهی را در حال تعقیب یک گوزن شمالی ثبت کرد. از این عکس‌ها مشخص است که این شکارچی بسیار دشوار است.پس اگر گوزن بزرگ شکار شده باشد و متوجه خطر نشده باشد،…

چیزهای کوچکی که مایه دلخوشی، سرگرمی یا تعجب یا تفریح می‌شوند – گالری عکس

دلخوشی‌ها در زندگی بسیارند. دلخوشی می‌تواند خانه بزرگ، ماشین لوکس، شغلی دلخواه، تماشای فیلم در آخر روز خسته‌کنندهt یک کتاب تازه، معاشرتی روح‌افزا باشد یا حتی چیزهایی کوچک‌تر مانند دیدن زمین یخ‌زده در اول صبح زمستان و شکسته شدن لایه نازک یخ…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / موتور فن کویل / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
4 نظرات
  1. امیرحسین می گوید

    سلام.واقعا این امانت دادن کتابها گرافتی داره ها؟

  2. محسن برجی می گوید

    برشی از کتاب «کتابی درباره کتاب» بود که سال‌ها پیش و در دوره نوجوانی کتاب را خریده بودم.
    کتاب را خیلی دوست داشتم و یکی از کتاب‌های مأنوسم بود.
    دقیقا همان بلایی در مورد این کتاب سرم آمد که آموزه‌های کتاب نهیب می‌زد: دوستی نزدیک کتاب را به امانت گرفت و گمش کرد!
    خواندن این مطلب یاد آن دوست کاغذی را برایم زنده کرد.
    آیا می‌توان امید داشت نسخه اسکن پی‌دی‌اف خوبی از آن منتشر شود؟

  3. Mr.Geo22 می گوید

    کتاب حس و حال خیلی خوبی داره
    ولی با پیشرفت فناوری میشه این احساس خوب رو در مطالعه دیجیتالی هم تجربه کرد
    من که بیشتر از کتاب های کاغذیم از کتابخوان الکترونیکیم خوشم میاد و حس بهتری بهم میده

    یه مقاله هم در مورد مطالعه دیجیتالی نوشتم که خوندنش خالی از لطف نیست

    http://mrgeo22.wordpress.com/2014/04/12/e-reading

  4. یوسف تاریخانی می گوید

    می دونم که شاید خیلی دیر باشه که کامنت بگذارم اما من بی نهایت از این نوشته لذت بردم .
    رابطه ” کتاب بازها” با کتاب آنقدر پیچیده ، پیشرفته و عمیق است که می شود درمورد آن براحتی کتابی قطور و شاید چندین کتاب نوشت. کتاب ها برای کتاب بازها مثل رابطه اشیاء کلکسیون برای کلکسیونر نیست بلکه عمیق تر است شاید برای اینکه یک شیء کلکسیونی منحصراً یک شیء است(حتی اگر کلکسیون کتاب باشد) که می تواند ارزش مالی زیادی داشته باشد اما هر کتاب برای کتاب باز قطعه ای از روح او را تشکیل می دهد. او با کتابهایش نفس می کشد و خارج از موضع انسانی، اون عاشق کتابهایش می شود. قرض دادن آنها کاری زجرآور است و از دست دادن آنها وحشتناک. و اگر از یک کتاب باز بپرسید مهیب ترین اتفاق تاریخی چیست؟ می گوید سوختن کتابخانه اسکندریه!

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5