کتاب‌های کاغذی هنوز هم بادوام‌ترین وسیله ذخیره‌سازی اطلاعات هستند!
دهه شصت، وقتی در مجله‌ها می‌خواندیم که مثلا همه اطلاعات دایره‌المعارف بریتانیکا روی یک چیپ قابل ذخیره‌سازی است یا وقتی نخستین اخبار مربوط به امکان ذخیره‌سازی حجم انبوه اطلاعات روی یک سی‌دی را می‌شنیدیم، به هیجان می‌آمدیم.
در همان زمان وقتی در فیلم‌های محبوب زمان جنگ سرد می‌دیدم که عکس‌ها و اطلاعات جاسوس‌ها روی میکروفیلم ذخیره می‌شود، باز هم شگفت‌زده می‌شدیم.
سال‌ها گذشت و با آمدن اینترنت و DVD و هاردهای پرظرفیت و حافظه‌های فلش همه چیز متحول شده است، ما دیگر حس می‌کنیم که برای ذخیره کردن حجم انبوه اطلاعات شخصی، هیچ محدودیتی نداریم، ما میتوانیم تقریبا همه موسیقی‌های مورد علاقه خود را روی گوشی موبایلمان داشته باشیم، ما میتوانیم روی یک تبلت، صدها کتاب را با خود به این سو و آن سو ببریم.
اما آیا تا حالا به دوام این اطلاعات فکر کرده‌ایم؟
اگر جزو کسانی هستید که آرشیو فیلم دارند، نگاهی به سی‌دی‌هایی که بیشتر از 10 -12 سال از عمرشان گذشته است و در آرشیو دارید بیندازید، می‌بینید که بعضی از آنها به درستی کار نمی‌کنند. طول عمر مفید آنها به طور متوسط فقط یک دهه است، نه بیشتر!
هارد دیسکها قابل اعتماد نیستند و شما نباید انتظار داشته باشید که مثلا چند دهه بعد هم اطلاعات آنها قابل دسترسی باشند.
از یک بعد، ممکن است قضیه را چندان جدی نگیرید، چرا که مثلا اگر سی‌دی‌های فیلمتان از بین رفته، می‌توانید به آسانی از اینترنت با کیفیت بهتری آنها را دانلود کنید یا اصلا نسخه بلو ری آنها را بخرید.
اما چه بر سر عکس‌های باارزش شخصی شما خواهد آمد؟ مهم‌تر از آن ما انسان‌ها برای حفظ میراث فرهنگی خود چه کرده‌ایم؟
بسیار عجیب است که «کاغذ» که به نظر فناوری قدیمی‌ای می‌آید، نسبت به سی‌دی‌ها و هاردها، دوام بیشتر دارد. کاغذ اگر با شیوه خوبی تهیه شده باشد و کیفیت‌اش بد نباشد، در شرایط نسبتا خوب، می‌تواند پنج قرن دوام بیاورد، اما آیا شما هم‌اکنون در منزل می‌توانید قسم بخورید که عکس‌ها و فیلم‌های خانوادگی‌ای را که روی یک DVD ذخیره کرده‌اید، بتوانید چند دهه بعد هم تماشا کنید؟
کتیبه‌های سنگی، به نظر فناوری بسیار پیش و پا افتاده‌ای بودند، اما دست‌کم آن موقع سفارش‌دهندگان این کتیبه‌های می‌توانستند مطمئن باشند که هزاران سال بعد هم، اطلاعات آنها قابل دستیابی هستند.
خلاصه اینکه فناوری ما، توانسته است اطلاعات را بسیار فشرده کند و دسترسی پرتابل به آنها را ممکن کند و امکان اشتراک آنها را فراهم کند، اما گویا چیز فراموش‌‌شده، کار روی تضمین دوام و فناناپذیری آنها بوده است.
سلام
گفتم الان یه مقاله کامل مثل همیشه با موضوع دوام اطلاعات خواهم دید. به نظر مطلب را نیمه تمام گذاشتید.
واقعا چقدر دوام دارند اطلاعات روی رسانه های مختلف از دیسکت و فلاپی مغناطیسی تا هارد و دی وی دی و سی دی و مموری های فلش و غیره ؟ آیا کسی منبعی برای پاسخ این سوال دارد؟
جناب یک پزشک،
این مشکلی که شما میفرمایین رو می‌شه با بکاپ به سادگی حل کرد. احتمال اینکه هر دو تا هاردت هم زمان خراب شن خیلی کمه. هر از چندگاهی می‌شه بکاپ جدید گرفت. همون طور که میدونین قیمت هارد دیسک تقریبا ناچیزه. تازه با افزایش تعداد بکاپ‌ها می‌شه احتمال از دست دادن اطلاعات رو به صورت نمیی کم کرد. یه راه دیگه هم ذخیره در فضاهای ابری است.
البته به این نکته هم باید توجه کرد که ذخیره سازی اطلاعات بسیار ارزانتر و سریعتر شده پس مثلا به جای دخیره اطلاعات روی سنگ (:)) میتوانیم به صورت دوره ای از اطلاعات پشتیبان بگیریم و به طور همزمان چندین کپی از آنها داشته باشیم. (روشهای RAID برای ذخیره سازی اطلاعات بر روی هارددیسک ها را جست و جو کنید) به این شکل داده ها ارزانتر، سریعتر و با قابلیت اطمینان بالاتری نگهداری میشوند.
واقعا هم همینجوره
اگه توجه کنید همه چی با وجود این همه فناوری و پیشرفت باز داره به سمت ساده شدن پیش میره چون هر چیز ساده هم شیکه هم با دوام. پس انتظار یه سری وسایل جدید ولی با دوام و کارایی قدیمی دور از دسترس نیست
http://lifehacker.com/5904275/whats-the-best-way-to-back-up-my-data-for-the-long-haul
دکتر سلام ، داغ دلم رو تازه کردی ، 50 گیگ عکس و فیلم از دو فرزندم دارم که واقعا نمی دونم اون هارو چطور نگهداری کنم …. می ترسم وقتی بزرگ شوند این اطلاعات از بین رفته باشد! و با حسرت به عکس های کاغذی من در آلبوم قدیمی نگاه کنند
“پیش و پا افتاده” نه؛ پیش پا افتاده.
دقیقاً هرچیزی که سریع به دست بیاد، سریع هم از دست میره!
یک سنگ میلیونها سال طول کشیده تا شکل بگیره یا یک درخت و بعد کاغذ شدنش. ولی یک حافظه نیمه‌هادی، یا یک تکه پلاستیک با لایه نازک فلز در عرض چند ثانیه تولید میشن!
دکتر مجیدی عزیز
ممنون از مطلبی که که گذاشتین . من مثل همیشه با ذوق و شوق شروع به خوندن کردم اما زوذتر از اینکه خوندنم تمام بشه مطلب تمام شد 🙂
سوال:
آیا شما هم‌اکنون در منزل می‌توانید قسم بخورید که عکس‌ها و فیلم‌های خانوادگی‌ای را که روی یک DVD ذخیره کرده‌اید، بتوانید چند دهه بعد هم تماشا کنید؟(1 نمره)
پاسخ:
خیر. ما نمی‌توانیم قسم بخوریم که این امکان برای یک دهه بعد وجود داشته باشد.
حقیقت تلخ انکارناپذیریه!
البته اکنون درایوهای مغناطیسی وجود دارد که مانند یک فلاپی است که دیسک داخلش هم اندازه و شبیه یک DVD است. این درایوها میتوانند تا 40 سال اطلاعات را بدون آسیب درون خود نگه دارند. اما متاسفانه به خاطر قیمت بالای درایوها و دیسکها استفاده از آنها فقط در صنعت توجیه اقتصادی دارد. در دیسک حدود یک میلیون تومان و هر درایو حدود 4 میلیون تومان!
سلام
مطالبتون عالی بود
انشالله همیشه پیشرفت کنین 🙂