نامه‌هایی که یغمای جندقی به سفارش علی اکبرخان دامغانی برای نامزد او می‌نوشت!

در شرایطی که دیگر در بازار کتاب ایران کمتر می‌شود کتابی را با قیمت 10 هزار تومان پیدا کرد، خواندن مجله داستان برای خودش غنیمتی است.

مجله‌ای که هر ماه، تعدادی داستان کوتاه خوب را انتخاب می‌کند.

داستان که یکی از مجله‌های زیرمجموعه همشهری است، تنوع نسبتا خوبی در انتخاب آثار دارد که شایسته تقدیر است، هر چند محدودیت‌هایی هم دارد!

شماره تیر این مجله هم پربار است.

در یکی از مطالب این شماره مطلب جالبی در مورد نامه‌های عاشقانه ایرانی می‌خوانیم و با هم به قرن سیزده می‌رویم، زمانی که نوشتن متن‌های ادبی دشوار و متکلف و پر از واژه‌های عربی معمول بود.

حالا در این فضا پغمای جندقی می‌خواست کمی فضا را تلطیف کند و سره بنویسد، حاصلش نامه‌هایی بودند که از طرف دوستش -علی اکبر دامغانی- برای نامزدش می‌نوشت!

روسیاهم و عذرخواه

قربانت شوم

این مزد قاصدی است که آید ز کوی تو
کو را دوباره باز فرستم به سوی تو

دست‌خط مبارک فرق افتخارم به اختر سود، جیب و کنارم کان لعل و گهر و معدن شهد و شکر ساخت. خواستم جوابی لایق خطاب آن جان جهان عرضهدارم، کاغذهای ولایت و کارسازی روندگان، کجال و مهلت نداد، رو سیاعم و عذرخواه، فرد:

از کرمت دور نیست گر بپذیری
عذر گناهی که عذرخواه ندارد

اینک روانه‌اند، به خواست خدا فردا عریضتی نیازآمیز، معذرت‌آمیز، فدای خاک راهت خواهم کرد، زیادی فضولی است.