واریس

عکسی که در زیر می‌بینید، عکسی که در جریان مسابقات دوچرخه‌سواری دور فرانسه (تور دو فرانس) 2011، از پای ورزشکار امریکایی -جورج هینکاپی- گرفته شده است. ساعت‌های مدید نشستن روی زین دوچرخه، باعث ایجاد این وریدهای واریسی زشت در پای او شده است.

هر زمان وریدهای سطحی بدن، در یک منطقه از بدن گشاد شوند، واریس به وجود می‌آید. بعضی از افراد به صورت ارثی به واریس مستعدتر هستند، هورمون‌های جنسی زنانه هم خانم‌ها را مستعدتر به واریس می‌کنند، ایستادن طولانی مدت هم علت دیگر واریس است. البته واریس می‌تواند به صورت ثانویه متعاقب ترومبوفلبیت وریدهای عمقی هم به وجود بیاید.

علامت بالینی عمده و آزاردهنده در واریس، حس سنگینی و درد مبهم در ناحیه ساق پا است.

برای درمان واریس ابتدا باید مشخص شود که کدام قسمت سیستم وریدی دچار مشکل شده است: آیا دریچه‌های سطحی مشکل دارند، یا اشکال در دریچه‌های ویریدهای پرفورتاتور (سورخ‌کننده) یا دریچه صفانوفمورال است. برای این کار یک سری تست‌های تشخیصی بالینی وجود دارد.

یک درمان غیرجرای واریس، استفاده از جوراب واریس است. اما مسلم است که در بعضی موارد جوراب واریس به تنهایی جواب نمی‌دهد، عارضه بهتر نمی‌شود و یا حتی پیشرفت می‌کند، طوری که پای بیمار زخم می‌شود.

اگر عروق وارسیسی زیر سه میلیمتر قطر داشته باشند، می‌توان با اسکلروتراپی، یعنی تزریق مواد خاضی که وریدها را مسدود می‌کنند، آنها را درمان کرد. اما این درمان غیرجراحی در مورد وریدهای وارسی بزرگ کاربرد ندارد و به علاوه عوراضی مثل درد و نکروز پوست، تغییر رنگ محل تزریق و حسایت به ماده استفاده شده دارد. پس در بعضی موارد درمان جراحی لازم می‌شود.

منبع عکس