شاتر آیلند : شاهکاری سینمایی که آن اندازه که شایسته بود، قدر ندید

32

فرانک مجیدی: هرچند فیلم تازه‌ی استاد مسلم فیلم سازی، «مارتین اسکورسیزی» یعنی شاتر آیلند، قطعاً برتر از اغلب اسکاری‌های امسال بوده، اما در اکران هم‌زمانش با «آلیس در سرزمین عجایب»، نتوانست در گیشه برنده‌ی رقابت باشد، با این حال نباید باعث شود از ارزش‌های این فیلم چشم‌پوشی شود. باید حتماً این فیلم را که بر اساس رمانی از «دنیس لهان» ساخته شده، دید و از هنر استاد لذت برد.

شاتر آیلند

تدی دنیلز (لئوناردو دی‌کاپریو) یک مامور پلیس آمریکایی در میانه‌های دهه‌ی پنجاه میلادی است. او به همراه ماموری دیگری به نام چاک اُل (مارک روفالو) به جزیره‌ی شاتر آیلند اعزام می‌شود که بیماران روانی خطرناک و مجرم در آسایشگاه آن بستری هستند. ماموریت این دو، یافتن زنی به نام ریچل (امیلی مورتیمر) است که متواری شده و بخاطر قتل سه فرزند خود را پس از دریافت خبر مرگ همسرش، در شاتر آیلند بستری بود. تدی در آن‌جا بیمار دیگری را هم می‌شناسد که باعث وقوع فاجعه‌ای در زندگیش شده. اولین چیزی که به نظر تدی و همکارش می‌رسد، رفتار غیرعادی تمام ساکنان شاترآیلند است که تدی را مجبور می‌کند…

فکر نمی‌کنم هیچ‌کدام از سینما دوستان، شاهکارهای اسکورسیزی، «راننده‌ی تاکسی» و «گاو خشمگین» را فراموش کنند. پس حق تمام طرفدارانش هست که از او انتظار برترین‌ها را داشته‌باشند. شاید شاتر آیلند برترین اثر او نباشد اما قطعاً می‌تواند جزو کارهای خوبش قرار گیرد. به نظر من، شاتر آیلند از حیث روایت، داستان‌پردازی و نوع شخصیت‌پردازی و چند لایه‌ای بودن کاراکترها، چندین پله بالاتر از «جدا مانده» قرار می‌گیرد.

شاتر آیلند، یک فیلم در ژانرهای درام/ معمایی/ جنایی/ ترسناک است. اما نه از گونه ترسناک‌هایی مانند «هوک» و «اره». جدیداً هالیوود در کارهای تازه‌ی ترسناک و سطح بالای خود، درس‌های فیلم‌های شرقی ترسناک موفق را به‌کار می‌بندد. ترس‌هایی که در ذهن ایجاد می‌شود، درونی است و جنبه‌ی خونریز و خشن خارجی نمی‌یابد، ترس از روبرویی با حقیقتی که از آن فراری هستیم، شاید این چیزهای ترسناک در بیان وحشت‌آور نباشد اما با کیفیت استفاده‌ی آن‌ها در فیلم آن‌ها را هول‌انگیز می‌کند. اسکورسیزی هم به‌عنوان یک کارگردان درجه‌ی یک، صحنه‌های هولناک خونریزی، در آوردن چشم، تکه‌تکه کردن آدم‌ها توسط یک هیولا یا صحنه‌های «بووی» را برای رازآلود و ترسناک کردن کار خود استفاده نمی‌کند. او مستقیماً داوری بیننده را در مورد محیطی که به تدریج قهرمان داستانش در آن گرفتار می‌آید نشانه می‌رود، مدام چیزهایی را عرضه می‌کند که می‌تواند داوری بیننده را درباره‌ی اتفاقات 180 درجه تغییر دهد. در فیلم شاتر آیلند، بسیار شاهد تاثیر سبک هیچکاکی بر اسکورسیزی هستیم. هرچند در این‌جا آن بازی نور و سایه که بازیگر همیشگی فیلم‌های هیچکاک بودند و در فیلم‌های نوآر آن دوران رسم بود را نمی‌بینیم، اما روایتی به همان میزان محکم و غافلگیر کننده را شاهد هستیم. مشخص‌ترین صحنه‌ی هیچکاکی فیلم، سکانس راه‌پله‌ی فانوس دریایی است که فیلم «سرگیجه» را به یاد می‌آورد.

راه‌پله‌ها در شاتر آیلند (بالا) و سرگیجه (پایین)

اما شاهکار استاد در پایانی است که برای داستانش در نظر گرفته و بیننده را میخکوب می‌کند. هرچند، پس از دیدن فیلم شاتر آیلند مدام با خودم می‌گویم اگر در نمای پایانی دوربین استاد کمی دورتر می‌رفت، از غاری که تدی با ریچل واقعی ملاقات می‌کند، ریچل واقعی را نشان می‌داد که با حسرت و نفرت به ساختمان فانوس دریایی می‌نگرد می‌توانست بیننده را تا مرز جنون پیش ببرد و برترین اثر رازآلود و ترسناکی شود که تا کنون دیده‌اید. شاتر آیلند را ببینید و این نما را مجسم کنید تا مو به تنتان راست شود!

شاتر آیلند

البته، شاتر آیلند تنها فیلمی نیست که پایانی متفاوت دارد. در ویکی‌پدیا، صفحه‌ای موجود است که درباره‌ی پایان متفاوت شرح کاملی نوشته. برخی آثار سینمایی از این دست را پیش‌تر دیده‌ایم که از دید من چنین رتبه‌بندی‌ای می‌یابند:

1. دیگران (The Others)- الخاندرو آمنه‌بار
2. رهایی از شائوشنک (Shawshank Redemption)- فرانک دارابونت
3. Memeto – کریستوفر نولان
4. حس ششم (The Sixth Sense)- ام. نایت شیامالان
5. باشگاه مشت‌زنی (Fight Club)- دیوید فینچر
6. تاوان (Atonement)- جو رایت
7. آسمان وانیلی (Vanilla Sky)- کامرون کرو
8. پرستیژ (The Prestige)- کریستوفر نولان

شاتر آیلند

برگ برنده‌ی اسکورسیزی، تیم بازیگری عالی اوست که ستاره‌ی درخشانش لئوناردو دی‌کاپریو است. دی‌کاپریو برای اسکورسیزی، حکم «رابرت دنیرو»ی امروزی فیلم‌هایش را دارد، نوعی وابستگی میان آنان به‌وجود آمده که میان «برتون» و «جانی دپ» دیده می‌شود. دی‌کاپریو نسبت زمانی که آن پسر 23 ساله‌ی موطلایی بود که اشک دختران نوجوان را بخاطر «تایتانیک» در می‌آورد خیلی عوض شده. او فیلم به فیلم درخشان‌تر می‌شود و بسیار افسوس می‌خورم که شاتر آیلند در اسکار امسال حاضر نبود، بازی فوق‌العاده‌ی دی‌کاپریو بسیار ستایش بر انگیز است. این فیلم را برای ارج نهادن به دیدن یک فیلم خوب، باید تماشا کرد.

بن کینگزلی در نقش روانپزشک


اگر خواننده جدید سایت «یک پزشک»  هستید!
شما در حال خواندن سایت یک پزشک (یک پزشک دات کام) به نشانی اینترنتی www.1pezeshk.com هستید. سایتی با 18 سال سابقه که برخلاف اسمش سرشار از مطالب متنوع است!
ما را رها نکنید. بسیار ممنون می‌شویم اگر:
- سایت یک پزشک رو در مرورگر خود بوک‌مارک کنید.
-مشترک فید یا RSS یک پزشک شوید.
- شبکه‌های اجتماعی ما را دنبال کنید: صفحه تلگرام - صفحه اینستاگرام ما
- برای سفارش تبلیغات ایمیل alirezamajidi در جی میل یا تلگرام تماس بگیرید.
و دیگر مطالب ما را بخوانید. مثلا:

ربات‌هایی که در دنیای سینما و تخیل دوستشان داشتیم یا در مواردی از آنها می‌ترسیدیم!

انسان‌ها همیشه از تحولات تازه می‌ترسند و از زمانی که تخیل آدم ماشینی ایجاد شد، ترس از این توده‌های آهنی هم ایجاد شد. شخصیت ربات‌ها در ابتدا در داستان‌ها خیلی سطحی و بیشتر هراس‌‌انگیز بود، اما بعدا ربات‌ها دارای شخصیت شدند تا جایی که حتی…

مورد عجیب بیمار M: مردی که گلوله‌ای به سرش خورد و بعد همه چیز را وارونه می‌دید!

بر اساس گزارش موردی که به تازگی منتشر شده است، یکی از منحصر به فردترین و عجیب‌ترین موارد آسیب مغزی در تاریخ شرح داده شده: این مورد با نام مستعار بیمار M، نامیده می‌شود که در سال ۱۹۳۸ در جریان جنگ داخلی اسپانیا به سرش گلوله خورد و بعد آن…

چرا هنگامی که می‌خواهند عکسی از ما بگیرند، ناخودآگاه سرمان را کج می‌کنیم؟

وقتی در فیس بوک، اینستاگرام یا سایر سایت‌های رسانه اجتماعی پر از عکس هستیم، احتمالاً متوجه یک روند در زبان بدن کاربران خواهیم شد. هنگام عکس گرفتن و مواجهه با دوربین، برخی افراد به طور خودکار سر خود را به یک طرف خم می‌کنند. به نظر می‌رسد که…

سرژ ورونوف: پزشکی که بیضه‌های میمون‌ها را به مردها پیوند می‌زد تا آنها را جوان کند!

یکی از پر شورترین ارائه‌ها و سخنرانی‌ها در کنگره بین‌المللی جراحان در لندن در سال 1923 توسط جراح فرانسوی متولد روسیه به نام سرژ ورونوف انجام شد.سه سال پیش‌تر، ورونوف با آزمایش‌های بحث‌برانگیز پیوند غده‌ که به ادعای خودش آدم‌ها را چند…

عکس‌های این عکاس فرانسوی مانند تابلوهای نقاشی زیبای سبک امپرسیونیسم هستند

امپرسیونیسم یک جنبش هنری است که در اواخر قرن نوزدهم، عمدتاً در فرانسه ظهور کرد. مشخصه آن تاکید بر ثبت اثرات زودگذر نور و رنگ در دنیای طبیعی است. نقاشان امپرسیونیست به دنبال این بودند که برداشت‌های دیداری فوری خود را از یک صحنه به تصویر…

خانه‌های با مبلمان‌هایی از غذاهای خوشمزه

هانسل و گرتل، نام داستانی شاه‌پریانی با منشأ آلمانی است که برادران گریم آن را ثبت کرده‌اند. این داستان ماجرای یک برادر و خواهر کوچک به نام‌های هانسل و گرتل را روایت می‌کند که پس از رها شدن در جنگل به خانه‌ای که از کیک و آب‌نبات ساخته شده…
آگهی متنی در همه صفحات
دکتر فارمو / شیشه اتومبیل / نرم افزار حسابداری / خرید سیلوسایبین / هوش مصنوعی / قیمت وازلین ساج / مقاله بازار / شیشه اتومبیل / قیمت ایمپلنت دندان با بیمه /سپتیک تانک /بهترین دکتر لیپوماتیک در تهران /بهترین جراح بینی در تهران / آموزش تزریق ژل و بوتاکس / دوره های زیبایی برای مامایی / آموزش مزوتراپی، PRP و PRF /کاشت مو / مجتمع فنی تهران /قیمت روکش دندان /خدمات پرداخت ارزی نوین پرداخت / درمان طب / لیست قیمت تجهیزات پزشکی / دانلود آهنگ / سریال ایرانی کول دانلود / دانلود فیلم دوبله فارسی /داروخانه اینترنتی آرتان /اشتراك دايت /فروشگاه لوازم بهداشتی /داروخانه تینا /لیفت صورت در تهران /فروش‌ دوربین مداربسته هایک ویژن /سرور مجازی ایران /مرکز خدمات پزشکی و پرستاری در منزل درمان نو /توانی نو / ثبت برند /حمل بار دریایی از چین /سایت نوید /پزشک زنان سعادت آباد /کلاه کاسکت / لمینت متحرک دندان /فروشگاه اینترنتی زنبیل /ساعت تبلیغاتی /تجهیزات پزشکی /چاپ لیوان /خرید از آمازون /بهترین سریال های ایرانی /کاشت مو /قیمت ساک پارچه ای /تولید محتوا /دانلود نرم افزار /
32 نظرات
  1. persian365 می گوید

    ممنون از نقد زیباتون

  2. محسن می گوید

    کارگردان آسمان وانیلی آمنه‌بار نیست ، نویسنده فیلمنامه‌ش آمنه‌باره

  3. یک دبیر می گوید

    اگه تایتانیک تو پرونده ی دی کاپریو نبود به نظر من الآن اعتبار بیشتری داشت. بازیگر خوبیه.

  4. new GAMEss می گوید

    من فیلم را دیدم
    به نظر من فوق العاده است
    مخصوصا بازی دی کاپریو !!
    🙂

  5. johira می گوید

    What is the difference between living as a monster of dying as a good man?

  6. faranak می گوید

    سلام فرانک عزیز
    فکر کنم داستان رو تعریف کردی حتی صحنه آخر رو گفتی
    ممنون از نقد های زیبات

  7. مسعود می گوید

    یه Spoiler Alert هم میزدید بد نبود هااااا

  8. mostafa می گوید

    این فیلم رو دیدم
    بسیار زیبا بود…
    لئوناردو از الماس خونین به بعد دیگه بازیگر پخته ای شد…
    در این فیلم هم واقعا زیبا نقش افرینی کرده…
    فیلم از این جهت که تماشاگر رو درگیر این مطلب میکنه که به راستی چه کسی دیوانه است و چه کسی عاقل واقعا گل کاشته…اینکه مرز بین دیوانگی و عاقلی رو در هم میریزه فوق العاده است…
    شخصیتها .کشش داستان .خلاصه من حال کردم با این فیلمش…
    ممنونم از این نقد زیباتون…
    موفق باشین و شاد…

  9. mahsa می گوید

    در بین فیلمهای یا پایان متفاوت بهتر بود از فیلم فوق العاده شعبده باز با بازی ادوارد دورتون هم اشاره می کردید.

  10. hueman می گوید

    به اعتقاد من مقایسه این فیلم و فیلم های دیگر استاد من جمله جدا افتاده دور از انصاف است، جدا افتاده به لحاظ شخصیت پردازی و داستان پردازی و رویه روایت بی شک دارای یکی از منسجم ترین فیلم نامه های ژانر خود است و به اعتقاد من فیلم نامه جدا افتاده را سالیان سال می توان در دانشکده های سینما تدریس کرد، ولی در مقابل شاتر آیسلند از ضعف های فیلم نامه ای بسیاری رنج می برد، نبود پرداخت منطقی کاراکتر چاک (اینکه چاک همان دکتر شیان است یا خیر به اعتقاد من به هیچ وجه با توجه به مستندات فیلم قابل اثبات نیست) به حدی به رابطه مخاطب و فیلم صدمه می زند که سکانس پایانی فیلم که قاعدتا می بایست مثل پتکی روی سر مخاطب کوبیده می شد فقط برای مخاطب گیجی و سردرگمی ارمغان می آورد به طوری که پس از پایان فیلم دیالوگ “ما از اون ها باهوشتریم” برای مخاطبی که نمی داند کی از کی باهوش تر است؟ کی با کی است؟ و کی علیه کی است؟ یکجور سرهم بندی به نظر می آید.
    ضعف دیگر فیلم پندار “وجود اتفاقات و روابطی است که در فیلم وجود دارد و به آن اشاره نمی شود” برای مخاطب است، پس از دیدن چندباره فیلم حداقل برای من این پندار باقی مانده.
    استفاده زیاد و نامتجانس از موسیقی، نورپردازی های عجیب، توالی زوایای بعضا تنگ و تاریک و بعضا معمولی دوربین، نمایش واقعیت های (حدودا) مبرم و سکانسهای هیچکاکی، اختلاط بیش از حد رویا و واقعیت و… به نظر من همگی دلیلی بر این است که استاد بین ژانرها و تکنیک های مختلف معلق مانده.
    با تمام علاقه ای که به اسکورسیزی دارم من این فیلم را پایان عصر استاد می دانم.

    1. metalcross می گوید

      دوست عزیز به نظر من یکم زیاده روی می کنید. من این فیلم رو بی نقص نمی دونم و برای مثال به نقصی که خیلی کم به اون پرداخته شده اشاره می کنم یعنی چند صحنه ای که در تدوین سکانس ها به صورت نا هماهنگ چیده شدند(دو نمای مختلف دوربین با هم تطبیق نداشتند). در مورد شخصیت چاک می تونم بگم که در اون قسمت هایی از فیلم که بیمارها و پرستارها مجبور به توضیح راجع به دکتر شیهان میشن میتونید واکنش اونها و چاک رو ببینید و کاملا متوجه میشین که پرستارها و چاک در حال نقش بازی کردن هستند و این اتفاقا یکی از نکته های ارزشمند این فیلمه یعنی طراحی هوشمندانه این موقعیت ها. در آخر فیلم هم به نظر من تعلیق مخاطب لازم بود که به دو نوع واقعیت توجه کنه یکی سرگشتگی و جنون اندرو لیدیس و دیگری جراحی هایی که در فانوس انجام میشد. اگه کاملا داستان رو به نفع دکترها تموم میکرد یه جای کار میلنگید.

    2. pig می گوید

      چاک پلیس نبود چون وقتی قرار بود تفنگشو تحویل سر نگهبان بده نمی دونست چطوری باید اونو از کمرش در بیاره

  11. Mahda می گوید

    نقد عالی ای بود. ممنون. 🙂

  12. امید می گوید

    علاقمندان به این گونه فیلم می توانند نمونه های بهترآن راببینند: جریان بافیلم ذهن زیبا(بابازی راسل کرو)شروع میشه،90% فیلم ازابتدادرتوهمات یک نابغه ریاضی به اسم جان نش میگذره تازه آخرفیلم متوجه میشویم که همه آنچه دیدیم توهمات شیزوفرنی آقای نابغه است، فیلم بعدی دیگران است(بابازی نیکول کیدمن) روایت توهمات روح یک زن بعدازجنگ جهانی اول،تازه آخرفیلم متوجه میشوید زن بایدازخودش بترسدچون خودش روحه ودیگران انسانهای زنده اند!
    بازی آقای دی کاپریو رادراین فیلم دیدید؟ نسخه بهترش رامی توانید درفیلم جدا افتاده بازی شده توسط همین آقا ببینید.
    اگرکمی نزدیکتر به قضایا نگاه کنید می بینید که نه تنها تاریخ بلکه فیلمها هم تکرارمی شوند، منتها دررنگ ولعابی دیگر…
    اسکورسیزی مجموعه سه فیلم را برای فلاش بک به جریان هولوکاست ونازی های یهودی کش استفاده می کند.
    هیاهویی برای یک تکرار نه چندان دلچسب.

  13. کامی می گوید

    فیلم عالی بود

    یعنی شاهکار و فوق العاده کارگردانی اسکورسیزی معرکه این آقا انگار نه انگار که ۷۰ سالشه!

    هنوز هم میتونه شاهکار خلق کنه. درود به شرفش به واللا! کارگردانهای ایرانی که چه عرض کنم خود اساتید آمریکایی هم اینجوری نبودند! شما اواخر عمر هیچکاک و یا الان کوپولا را یادتونه کجا بودند و چی کار میکنند؟!

    در ضمن من نمیدونم بعضی دوستان با قیاسهای بی ربط چی رو از نقد میخوان در بیارند؟ آخه بازی استادانه دیکاپریو در این ژانر چه ربطی به گنگسرتر بازیهای معرکه اش در دپارتد دارد؟

    در ضمن شاتر آیلند کجا فیلم معمولی دیگران نیکول کیدمن کجا؟! باز مقایسه میکنید میشه مقایسه!

    در ضمن شما چه طور نفهمیدید چاک و شیهان کی بودند؟ اونهایی که از فیلمنامه ایراد میگیرند خب مشخص هست هنوز فیلم را متوجه نشدند و کراارکترها را تشخیص ندادند! واللا کسی که با فیلم درگیر شده و کشف کرده میدونه منظوره استاد از اون دیالوگ اخر فیلم ما باهوش تریم و بهخصوص چه فرقی داره… چی بود.

    در آخر برعکس دوستمون باید بگم تبریک به استاد که ژانر دلهره و تریلر را دوباره بعد سالیان(شاید بعد سکوت بره ها بهترین تریلر دلهره ای بود که سینما به خود دید) زنده کرد و باید گفت بی خود نیست اسکورسیزی به چنین جایگاهی رسیده که میتواند در ژانرهای مختلف فیلم عالی بسازد.

    بازی دیکاپریو که بدون شک با بازی در فیلمهای اسکورسیزی بهترین بازیگر حال حاضر هالیوود شده در کنار بن کینگزلی شایسته تقدیر در اسکار و بردن مجسمه طلایی هستند.

    1. نویسنده می گوید

      چقد از دیدن این فیلم ذوق زده شدی………
      از اول فیلم میشد فهمید که بیمار67 خود دی کاپریوه:))
      فیلمای خیلی از این بهتر هم وجود داره….. مثه قوی سیاه…….

      1. mo می گوید

        ولی من کاملا مخالفم! نموتونی بااین قاطعیت بگی ک دی کاپریو لیدیس بوده!
        بعدشم این فیلم فیلمیه ک خیلیا با ده بار دیدنش هنوز نتیجه قطعی نگرفتن چطور میشه ازهمون اولش فهممید ک اون دیوونه بوده؟پس رفتارای عجیب کارکنان جزیره و دکتر لسترشیان یا همون مارشال دروغین چی میشه
        فکر کنم فیلمو دقیق ندیدی!

  14. محمد می گوید

    آخر نفهمیدم دی کاپریو لیدیس بود یا نه؟؟

  15. سینا می گوید

    آره عزیز بود خود خود لیدیس بود نامرد که همه را دو ساعت سر کار گذاشته بود

    حسابی خوب سر کار گذاشت و قدری بی نقص بود که هیچ کس فکر نمیکرد اینقدر مظلوم بازی و حق به جانب هم بود

    به همین خاطر یه اسکار امسال باید به دیکاپریو بدن.

  16. {یک شاغلام بازیافت شد} می گوید

    با درود
    می دونم خیلی دیره ولی نظر دیر و زود نداره…
    باید خاطرنشان کنم که نمای پایانی که مو را به تن شما سیخ می کند بسیار پیش پا افتاده می نماید و مطمئن باشید که کارگردان آگاهانه آخر فیلم را بدان گونه ختم کرده.هدف کارگردان و گروهش در این فیلم این بوده که بیننده را میان زمین و آسمان و در حالت تعلیق نگاه دارد و قضاوت را برای بیننده مشکل کند و می توان گفت که هدف این بوده که بیننده به هیچ وجه در انجام یک قضاوت قاطع موفق نگردد.

  17. امیدشریفی می گوید

    این فیلم یکی فیلم های خوب و جالبی بود که اخیرا” من دیده ام ….
    من زیاد اطلاعات سینمایی ندارم ولی با نظر بعضی از دوستان موافقم که این فیلم از اولش هم قرار بود مبهم و راز الود باشه یعنی تمام افکار و اندیشه های کارگردان این فیلم همین بودش یعنی میخواست بیننده رو در فضای مبهم و تعلیق نگه داره اوایل فیلم ما از دریچه ذهن مارشال تدی داریم کم کم جلو میریم و فکر میکنیم که حق با اونه و در وسط های فیلم یه سری حدسیات میزنیم ولی در اخر فیلم در تعلیق و عدم اطمینان میمونیم و فیلم تمام میشه … همینش خیلی لذت بخش بود کلا” از این نوع سبک کارا خوشم میاد ..قضاوت و پیش بینیش سخته….به نظز من فضا سازی فیلم و سکانسهاش خوب بودن.. ولی روی شخصیت دی کاپریو خوب کار نشده بود یعنی زیادی غیر واقعی بودش البته اینو روانشناسا باید قضاوت کنند.. و از دید روانشناسی باید به این فیلم توجه کرد که ایا درمان توهم اینقدر سخته و ایا یه بیمار اینقدر پیچیده هست که از این روش ها باید استفاده کرد برای درمانش..

  18. الی می گوید

    فیلم فوق العاده ای بود یک اثر خوش ساخت و بی نظیر من خودم تا قبل از این فیلم اعتقاد چندانی به اسکورسیزی نداشتم اما حالا بهش به عنوان یه کارگردان حرفه ای و خوش فکر احترام میگذارم مخصوصأ به خاطر سکانس پایانی کار که در حکم ضربه ی نهایی به منطق مخاطب رو داره درست وقتی که تماشاگر منتظر پایان کاره اون جمله ی طلایی”ما از اونا باهوشتریم”تمام ساختارهای ذهنی مخاطب رو درهم میشکنه وتماشاگرو دربهت و ناباوری فرومی بره ودر پایان اسکورسیزی با نشون دادن فانوس دریایی هوشمندانه پایان داستان رو به مخاطب واگذار میکنه و اجازه میده تا مخاطب خودش انتخاب کنه که قهرمان داستان تدی دنیلزباشه و مثل یه مارشال و یه ادم خوب کشته بشه یا اینکه اندرولیدیز باشه و تمام عمرشو با واقعیت کشتن همسرش زندگی کنه باید بگم که نبوغ و بازی شگفت اور دکاپریو در پرورش شخصیت تدی دنیلز در ذهن مخاطب بیشترین تأثیر رو داشت واقعأ که بیشتر از هر کسی شایسته ی جایزه ی اسکار بود.

  19. سامان می گوید

    البته بر خلاف خیلی از دوستان به نظرم این فیلم اینقدراهم خوب نبود.
    بعضی جاهاش کاملن تکراری بود و ایدش به نظرم دیگه نخ نما شده.
    واقعن از اسکورسیزی بعید بود که بیاد فیلم هیچکاکی بسازه(موسیقی متن اول فیلم)و به نظرم بهترین اثرش همون دپارتد بود که اسکار رو هم براش گرفت. البته دیکاپریو فوق العاده بود.

  20. مهدي می گوید

    با کم لطفی آکادمی نسبت به آثار خوب اسکورسیزی باید خوش بینانه برخورد کرد و با این قسمت موافقم اما من نظرم رو راجع به قطعیتی که نویسنده ی این متن در نظر گرفته طور دیگر بیان کردم .

  21. محمد می گوید

    سلام
    می شه نقدتون در مورد فیلم Inception را هم بنویسید.

  22. حسین می گوید

    به نظر من هم اسکوسیزی ، انتخاب شخصیت دی کاپریو رو به مخاطب واگذار کرده …ولی دوستانی که میگن فیلم تناقض نداره ،اشتباه می کنن …طرز درآوردن اسلحه ی چاک / همکاری چاک با دکتر / دیدن جسد چاک که مرده / جمله ی آخر دی کاپریو / اعترافش پیش دکتر …اینا همش تناقضه …
    خیلی ها گفتن دی کاپریو همون قاتل بوده …در صورتی که خیلی ها هم نظرشون غیر اینه ، حتی خانم مجیدی که میگه ای کاش اسکوسیزی دوربینش رو عقب تر می برد و تدی و ریچل واقعی رو نشون میداد …!
    پس می بینید که میشه از 2 بعد متفاوت این فیلم رو نگاه کرد و این دقیقا همون شاهکاری هست که من بخاطرش حاضرم 2 ساعت دیگه از وقتم رو هم پای کامپیوتر بگذرونم …!

  23. رامین می گوید

    اتفاقا به نظر من فیلم بسیار عالی و اوریجینالی بود. این که میگید تکراری من قبول ندارم. اسکورسیزی یک دایره المعارف سینمایی و عاشق سینمای کلاسیک میباشد که با توجه به ژانر و فضای فیلم خیلی زیبا و و خوب و البته هوشمندانه ادای دین های هنرمندانه ای را نسبت به بزرگان پیشین سینما در این ژانر و فیلمهایشان نظیر سرگیجه هیچکاک یا درخشش کوبریک انجام داد و این هیچ چیزی از ارزشهای شاتر آیلند کم نمیکند و تنها عشق و بزرگی جنون آور یک مولف همیشه عاشق و استاد سینما به نام اسکورسیزی را میرساند.

    بدون شک یکی از شاهکار ترین و بحث برانگیز ترین فیلمهای سالهای اخیر خصوصا در کارنامه اسکورسیزی شاتر آیلند میباشد. و البته به هیچ وجه دیپارتد بهترین فیلم اسکورسیزی نیست که حتی همین شاتر آیلند به نظرم از دیپارتد بهتر میباشد. بزرگترین و بهترین فیلمهای اسکورسیزی راننده تاکسی گاو خشمگین و رفقای خوب میباشند که به ناحق همچون شاتر آیلند اسکار از انها دریغ شد.

    ضمنا بازی دیکاپریو در شاتر آیلند از بهترین بازیهای سالهای اخیر سینما و شخصیت پردازی او از بی نقص ترین و پیچیده ترین شخصیت پردازی های سالهای اخیر سینما میباشد که بهش مگن perfect!

  24. الهام می گوید

    از نظر من دیکاپریویکی از بهترین بازیگریه که دیدم به خصوص در این فیلم اون به خوبی از یه شخصیت سالم به بیمار روانی تبدیل میشه واین نشونه توانایی های فردی اونه و البته از کارگردانی وفیلمنامه فوق العاده اون نمیشه صرف نظر کرد. من هر بار که این فیلم و میبینم برام تازگی داره.

  25. پری می گوید

    سلام
    منم این فیلمو دیدم ولی به نظر من حرف سینا غلطه!دی کاپریو لیدیس نبود دیوونش کردن.
    مگه اون صحنه هایی رو که دکتر بهش قرص میداد یا از سیگار همون جا میکشید ندیدی.
    من اصلا نمتونم بپذیرم که دی کاپریو زنشو میکشه واسه اینکه قبل از این اون قرصا رو بخوره توهم نمیزنه.
    به نظرم واقعا فیلمش قشنگه ولی یه چیزی منظور از جمله ی آخر یعنی چی؟یعنی اینکه باور کرده زنشو کشته یا نه؟یه سوال اگه این طوری فیلمو ببینیم که دی کاپریو قاتل نبوده پس اون سرهنگه لیدیس بوده یا…؟

  26. فرزاد می گوید

    من از لوکیشن های فیلم و مناظر طبیعی و فوق العاده دلهره آور جزیره خیلی خوشم اومد. طوفان، باران، امواج و هوای گرفته. آب نقش مهمی تو این فیلم داشت. همه جا آب و همه چی خیس بود. صخره های خشن و پرتگاه ترسناک هم بر ترسناک بودن محیط طبیعی فیلم افزوده بودند.

  27. علی می گوید

    این فیلم اگه از جدا مانده کمتر نباشه بیشتر نیست . جدامانده فیلمنامه خیلی قوی ای داشت البته باید بگم این فیلم خیلی قشنگ بود ولی من از دپارتد بیشتر خوشم اومد

  28. Nasim می گوید

    این فیلم شاهکار به تمام معنا بود که بارها و بارها میشه دید و هر دفعه نکته جدیدی و میفهمی.
    از نظر من تدی واقعن مارشال بود و برای تحقیق و فهمیدن حقیقت به اون جزیره اومده بود. ولی از همون اول تدی رو دیوانه کردن با دادن سیگارهای آلوده و‌توهم زا همون اول فیلم تو کشتی.
    کسایی که میگن تدی از همون اول دیوانه بود و داشتن درمانش میکردن. آخه چه دلیلی داره که اون همه ادم به کار گرفته بشن و فیلم بازی کنند واسه درمان یه دیوانه؟؟؟!! قرار باشه واسه هر کودوم مریضاشون اینطوری فیلم بازی کنن که منطقی نیست.
    جمله فوق العاده آخر فیلم هم به خوبی گویای این بود که تدی در نهایت فهمید چه بلایی سرش آوردن و خاستن دیوانش کنن و راه فراری واسش وجود نداره دیگه و در نهایت قبول کرد که مغزش عمل شه

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

••4 5