چالش‌های رسانه‌های نو: توییت‌هایی از بمبئی، مچ‌گیری از وزیر دفاع بلژیک
وبلاگ‌ها، سایت‌های اشتراک عکس و ویدئو و سرویس‌های میکروبلاگنیگ، روند تولید و انتشار خبر را مدتهاست که تغییر داده‌اند. در ابتدا تصور می‌شد، این رسانه‌های متعلق به شهروندان، تنها ابزاری هستند برای انتشار نظر مردم نسبت به خبرها و پدیده‌ها. آنها رفته‌رفته مبدل به مکملی مستقل برای خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها شدند. اما این رسانه‌های شهروندان محدود به این مرحله نشدند، مجهز شدن گوشی‌های موبایل به دوربین‌های با کیفیت خوب، اینترنت موبایلی با سرعت بالا و سرویس‌های میکروبلاگنیگ، خبرنگاران شهروند را مسلح‌تر کرده است. بنابراین بعید است که در گوشه‌ای از این دنیای بزرگ، اتفاق مهمی رخ دهد و ما خبر و عکس و ویدئوی اختصاصی در «خبرگزاری مردم»، در مورد آن نخوانیم.
برخی از رسانه‌های سنتی با هوشمندی، از خبرهای خبرنگاران شهروند، به عنوان یک مکمل غیر قابل صرف‌نظر استفاده می‌کنند، اما هستند رسانه‌هایی که می‌پندارند، هنوز خبر و خبررسانی را می توان انحصاری نگاه داشت.
مروری بر دو خبری که امروز خواندم می‌تواند شما را بیشتر با خبرگزاری مردم آشنا کند:
توییت‌های از بمبئی: حتما خبرهای مربوط به حوادث تروریستی بمبئی هند را خوانده‌اید. این حادثه تأسف‌بار که باعث کشته و زخمی شدن صدها نفر شده است، بار دیگر قدرت رسانه‌های خبرنگاران شهروند را به رخ کشید.
توییتر، سایتی است که کاربران آن می‌توانند با آن پیام‌های کوتاه یا اصطلاحا توییت، با استفاده از موبایل یا از کامپیوترهایشان، ارسال کنند. استفاده از توییتر بسیار ساده و آسان است و هر کسی با استفاده آن می‌تواند در مورد کاری که انجام می‌دهد، بنویسد و به اطلاع دیگران برساند.
توییتر 6 میلیون کاربر در سراسر جهان دارد. کاربران هندی توییتر در حوادث اخیر از این سرویس برای انعکاس اخبار استفاده کردند.
بعضی از کاربران توییتر، در توییت‌هایشان از دیگران خواستند که برای اهدای خون به بیمارستان مراجعه کنند. بعضی‌ها هم اطلاعاتی در مورد نجات‌یافتگان و قربانیان حوادث تروریستی منتشر کردند.
سرعت بازتاب اخبار در توییتر بسیار بالا بود، طوری که بعضی از اخبار در توییتر زودتر از خبرگزاری‌ها منتشر می‌شدند. حتی یک کاربر توییتر با نام کاربری Dupree، از داخل یکی از هتل‌هایی که مورد حمله قرار گرفته بود، گزارش می‌کرد. او نوشته بود که چگونه تروریست‌ها به قسمت پذیرش هتل رفته بودند تا اتاق‌های مسافران آمریکایی را پیدا کنند و توییت کرده بود که چگونه آنها گروگان گرفته شدند.
گروهی از بلاگرهای مقیم بمبئی، وبلاگ گروهی ایجاد کردند که مستقلا، اخبار حمله‌های تروریستی را منعکس می‌کرد.
در این میان در فلیکر هم می‌شد، عکس‌های دست اول پیدا کرد. CNN هم با استفاده از سرویس iReport.com از ژورنالیست‌های شهروند می‌خواست که خبر، عکس و ویدئو برای این خبرگزاری بفرستند.
سرعت انتشار اخبار در توییتر و سایر رسانه‌های اجتماعی به حدی بود که شایع شده بود، تروریست‌ها هم اخبار این رسانه‌ها اجتماعی را می‌خواننند تا پی ببرند پلیس و ارتش هند قصد چه اقدامات متقابلی دارند. حتی این شایعه هم وجود داشت که دولت از مردم خواسته است، در مورد حوادث بمبئی توییت نکنند.
اما نباید از این نکته غافل شد که همواره نمی‌توان به درستی و صحت اخبار منتشر شده در رسانه های اجتماعی اعتماد کامل داشت. به علاوه درصد قابل توجهی از خبرهای توییت‌شده در مورد حوادث بمبئی، تنها تکرار سرخط‌های خبری خبرگزاری‌ها بودند.
———————————————–
دردسر آقای وزیر: خبر دوم باز هم نشان‌دهنده اهمیت ژورنالیست‌های آماتور شهروند است:
اخیرا وزیر دفاع بلژیک –پیتر دی کرم– به نیویورک سفر کرده بود. در این سفر او به یک بار بلژیکی رفته بود. یکی از کارکنان این بار به نام ناتالی لوب باکر، در وبلاگش در این مورد پستی به به زبان آلمانی نوشت، او از بدمستی این وزیر در این پست نوشته بود، او نوشته بود که چگونه از رفتار آقای «دی کرم» احساس شرمساری کرده است.
بدتر از همه اینها او نوشته بود که به گفته یکی از مشاوران آقای دی کرم، نشستی که به علت آن «دی کرم» راهی نیویورک شده بود، کنسل شده بود و آقای وزیر با پول مالیات‌دهندگان بلژیکی علیرغم آگاهی از کنسل شدن همایش، تنها برای دیدن نیویورک سفر کرده بود!
چند روز بعد شخصی از دفتر آقای دی کرم با رئیس ناتالی تماس گرفت و بعد این تماس او بی‌درنگ اخراج شد.
این مسئله بازتاب زیادی در وبلاگستان بلژیک و همچنین خبرگزاری‌های بلژیک پیدا کرد، طوری که دی کرم مجبور شد در پارلمان حاضر شود و در مورد سفرش به نیویورک، توضیح دهد.
فشارهای وارد شده به ویر باعث شد که اعتراف کند که یک تماس تلفنی از دفتر او با رئیس بار انجام شده است ولی در این تماس توصیه‌ای برای اخراج بلاگر، انجام نشده است!
او دیروز در اظهاراتش در پارلمان گفت که نگران پدیده خطرناکی در جامعه بلژیک است!:
«ما در زمانه‌ای زندگی می کنیم که هر کس می‌تواند آزادانه در وبلاگش هر چه را که دوست دارد، منتشر کند، بدون اینکه مسئولیتی بپذیرد. هر کسی می‌تواند یک قربانی بالقوه باشد.»
همین اظهارات آقای دی کرم در مورد خطرناک بودن پدیده وبلاگ‌نویسی، باعث واکنش خشمگینانه وبلاگستان بلژیک شد، طوری که وضعیت برای آقای دی کرم دشوارتر شد.
نویسنده وبلاگ «تک کرانچ» در انتهای خبر نوشته است:
«دنیا عوض شده است و وبلاگ‌نویسی با همه جنبه‌های خوب و بدش بخشی از تغییرات این دنیای نو است. زندگی کنید و بیاموزید. هر چه زودتر از رسانه‌های اجتماعی یاری بگیرید، می‌توانید به میزان بیشتری از فرصت‌های این رسانه‌ها بهره ببرید، به جای اینکه از تهدیدهای آن متضرر شوید.»
خبر دوم : واقعا،باورش برام مشکله،یه سفر رفته حالا.
آی حال می کنم با این قدرت وبلاگستان! باعث می شه این سیاستمدارا عین نقطه چین از مردم بترسن.
دوست عزیز، زبان سایت آن خانم، آلمانی نیست، بلکه فلمیش یا فلامان است که یکی از سه یا چهارزبان بلژیک و زبان اکثریت شهروندان آن کشور است، که در فلاندر زندگی می کنند.