توصیه‌های جدید برای آزمایش HIV

در گذشته آزمایش HIV
(ویروس نقص ایمنی انسانی) ، به بیمارانی که در خطر
بالای آلوده شدن به آن بودند و یا در مناطقی با شیوع بالای HIV
زندگی می‌کردند ، توصیه می‌شد. پیشنهادهای کنونی که از سال 2005 به مردم
می‌شود این است که این تست‌ها به عنوان جزئی از اقدامات حفظ سلامت جامعه ،
به صورت معمول و داوطلبانه انجام شوند و بر اساس میزان خطر انجام نشوند.

پزشکانی که در سطوح مقدماتی فعالیت می‌کنند ، باید هر یک
تا دو سال آزمایش HIV را برای هر بیماری که از لحاظ
جنسی فعال است ، در نظر داشته باشند ، حتی اگر این بیمار شریک جنسی یکسانی
در طی این مدت داشته باشد. اگر شخصی شریک جنسی‌اش را عوض کرد ، آزمایش
HIV باید هر سال در مورد وی انجام شود.

تصور می‌شود آزمایشات معمول HIV به
اندازه کولونوسکوپی ،
برنامه‌های ترک سیگار و
واکسیناسیون ویروس هپاتیت B به صرفه باشند. به
علاوه تشخیص زودهنگام HIV ، امکان امید به زندگی
بالاتر و میزان انتقال پایین‌تر HIV را می‌دهد.
مزیت جانبی دیگر این است که آزمایشات معمول HIV
می‌توانند ننگ و عاری را که هنگام دادن آزمایش HIV
بر آزمایش‌دهنده تحمیل می‌شوند ، بکاهند.

در حال حاضر یک نفر از هر چهار نفری که به HIV
مبتلاست ، از آلوده بودن خود آگاه نیست و در نتیجه این افراد تحت مراقبت و
درمانی قرار نمی‌گیرند و از خدمات پیشگیری استفاده نمی‌کند ، یعنی همان
اقداماتی که آنها برای سالم ماندن و محافظت از شرکای جنسیشان به آنها
نیازمندند.

برای پیدا کردن مرکز آزمایشگاهی نزدیک محل اقامت‌ خود برای
آزمایش HIV ، به اینجا بروید.

منابع:


Clinical Infectious Diseases, Volume 40 (2005), 1037-1040

NEJM, Volume 352 (2005), 570-585
MMWR June 27, 2003 / 52(25);581-586