نشر الکترونیک کتاب:خدمت یا خیانت

علیرضای عزیز
همان‌طور که برات نوشتم در پایین آن مطلب، باید تک‌تک ما کپی‌رایت را رعایت کنیم. با انجام این‌کار، عاقبت روزی قانون خواهد شد. برای نمونه همین ترجمه‌ی دریابندری که گذاشته بودی، از مرگ همینگوی هفتاد سال نگذشته هنوز. خب از طرفی دریابندری هم قانون فوق را رعایت نکرده. اگر مصر هستی به انجام این کار، حداقل باید موافقت و اجازه‌ی مترجم را داشته باشی.
هدفت را می‌دانم ترویج کتاب‌خوانی‌ست و این خیلی خوب ست. می‌توانی از کتاب‌های دیگری استفاده کنی که این مشکل را ندارند.

اصلا بحث کپی رایت و این حرف ها نیست. شما حتی می توانید این طور استدلال کنید که من کتاب را به دوستانم که مشتاق خواندن کتاب هستند می دهم تا آنها هم استفاده کنند. مگر این کتاب هایی که شما در وبلاگ قرار می دهید توسط چند نفر خوانده می شوند !؟ مطمئن باشید که آنقدر نیستند که بتواند صدمه ی مالی به ناشر وارد کند یا باعث ناراحتی نویسنده شود.
در ضمن مطالبی هم که خودتان در گزینه ی 3 مطرح کردید کاملا درست است.

مدتهاست که به دنبال یک نسخه کامل از کتاب وداع با اسله ی همینگوی هستم ولی نمی توانم نه بصورت الکترونیکی بدستش بیاورم و نه خود کتاب را .

ادب و هنر را نه می‌توان در پستو نگاه داشت، و نباید آن را فروخت. یکی از بزرگترین مشکلات جامعه‌ی بشری، عدم دسترسی آسان و رایگان به دانش، ونیز فرهنگ است. پروژه‌هایی مانند ویکی‌پدیا را ببینید. آن‌ها می‌خواهند به طور قانونی این کار را بکنند. wikipedia.org را ببینید.
اما باید با copyright و نیز patent -و به نظر من trademark هم- مبارزه کرد. باید برای آن‌ها حدی قائل شد. پابرجا بودن حق کپی آن هم بعد از ۲۰ سال از مرگ نویسنده، ثبت کردن بدیهیات به عنوان اختراع و خسارت گرفتن از دیگران به خاطر حفظ حق اختراع…
به کجا می‌رویم؟ در ایران که مترجمین خود به حق کپی پایبند نیستند، چرا ما کاسه‌ی داغ‌تر از آش باشیم؟

کاری که شما اینجا انجام میدید بسیار عالیه ولی به نظر من هم کپی رایت باید رعایت بشه. البته برای اینکار باید محدودیت هایی باشه که استفاده از این همه کتاب و مطلب عالی غیر ممکن نشه.
این اتفاقیه که اخیرا” برای من افتاده .من برای استفاده از یک سری کتاب online باید حدود 4000 دلار پرداخت کنم!!!! این مبلغ اجباریه که باید برای استفاده از اون website خاص و اون انتشارات خاص به مدت یک سال پرداخت کنم. راه حل دیگه ای ندارم جز استفاده نکردن.

بعضی از پست‌های قبلی‌ات را دیدم. مطمئن نیستم اما خیلی‌های‌شان به صورت حاشیه‌ای یا حتی بیش‌تر از شمول کپی‌رایت خارج‌اند (از مرگ نویسنده به اندازه‌ی کافی گذشته است). قوانین ترجمه و کپی‌رایت را نمی‌دانم (می‌شود از مسوولین پروژه‌ی گوتنبرگ پرسید مثلا) اما فکر نکنم زنده بودن مترجم باعث ادامه‌ی کپی‌رایت شود. در نتیجه اگر آقای دریابندری چیزی را مثلا از داستایوفسکی (مثلا!) ترجمه کند، احتمالا مشموول کپی‌رایت نخواهد بود.
جدا از این، به نظرم باید بیش‌تر راجع به این موضوع حرف زد. نظر شخصی‌ی من این بود که کس‌ای که در ایران زندگی می‌کند حق دارد کپی‌رایت خارجی را رعایت نکند. یعنی من بدون ذره‌ای عذاب وجدان نرم‌افزارهای مفت خریداری می‌کردم و کتاب‌های خارجی را کپی می‌کردم. در مورد کتاب‌های داخلی البته هیچ‌وقت چنین نیازی به وجود نمی‌آمد. نوار و …ی داخلی را نیز معمولا خریداری می‌کردم.
در واقع من این‌گونه مساله را توجیه می‌کنم که اگر دیگران باعث شدند کشور ما ضعیف و زیر خط فقر باشد، دلیلی ندارد به استانداردهای اقتصادی‌شان پای‌بند باشم (توضیح بیش‌تری می‌طلبد. اما فکر کنم ایده‌ی کلی مشخص باشد.)
باز هم باید بیش‌تر صحبت کرد …